Gülden
Hanım döndü ve gülerek ona baktı.
Sonra samimi bir şekilde yanağını
uzattı.
“Günaydın güzel gelinim…” dedi
şakayla. “Hımm? Gelin lafı o kadar
da kötü durmuyormuş… Ben sana
yine de kızım diyeceğim. Nasıl, iyi
uyudunuz mu?
Ebru kızardı. “Evet… Çok iyi…”
“Ne o? Kuru ekmek mi yiyorsun?”
Genç kadın bir ekmeğe bir de
kayınvalidesine baktı. Sonra
gülümsedi. “Hamileyim…”
“Ne?”
“Hamileyim… Midem bulanıyor!”
“Gerçekten mi?” Ebru kadının
ağlayarak kendisine sarılacağını hiç
ummamıştı. Elindeki çay bardağını
dökmemeye çalışarak kıkırdadı.
“Ne kadar oldu?” diye sordu kadın
zorlukla.
“Henüz iki aylık… Daha Selim
bilmiyor?”
Gülden Hanım gözyaşları içinde
burnunu çekti. “Neden?”
“Çocuk konusunu hiç konuşmadık…
Korkuyorum…”
“Saçma! Selim çocuklara bayılır.
Öyle garip evlendiğiniz için mi
korkuyorsun?”
“Garip mi?”
“Nasıl evlendiğinizi biliyorum
kızım. Buradaki herkes biliyor…”
“Ne… Ne biliyorsunuz?” diye
kekeledi Ebru. Bütün yüzüne ateş
basmıştı.
“Eskiden bir adamı sevdiğini…
Ondan intikam almak için Selim ile
evlendiğinizi… Ona şirketinde iş
verip aylık belli bir para
ödediğini…”
Ebru yutkundu. “Bunları… Selim
mi anlattı!”
“Evet… Senin için çok üzüldük. O
adam sana layık birisi değilmiş.
Seni iki kere aldattığına göre?
Gerçi önce evlenmenizi
onaylamadım ama oğlum aklına
koyduğunu yapar. Çocukluğundan
beri öyleydi. Kimseyi dinlemezdi.”
“Bana kızmıyor musunuz?”
“Şu an kızacak bir şey
göremiyorum… Nasıl evlendiyseniz
evlendiniz. Önemli olan şu an!”
“Gülden anne… Bildiklerinizin… en
az yarısı yanlış…” diye mırıldandı
Ebru. Dudakları biraz üzüntüyle
kıvrılmıştı.
“Neymiş onlar?..”
“Bir zamanlar bir adamı sevdiğimi
sandığım doğru…”
“Geçmişte kalan bir ilişki… Önemli
değil…”
“Hayır… Onunla hiç ilişkim olmadı.
Onu sevdiğimi sanıyordum. Belki
bir ilişki kurmayı düşünmüştüm.
Zengin, yakışıklı ve düşündüğüm
gibi bir erkekti. Sonra oğlunuzla
karşılaştım. Hep onu düşünmeye
başladım. Garip gelecek ama şok
olmuştum.

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 18 >>