Aklım fikrim Selim ile
doluydu. Diğer adam aklıma bile
gelmiyordu. Ben… Selim’siz
yapamıyordum… Çok utanıyorum
ama… ben de onu elde etmek için
bir plan yapmak zorunda kaldım…”
“Plan mı?”
“Evet… Bunları Selim’e de
söyledim. Yani onu evliliğe
kandırmak zorundaydım.
Başlangıçta onu biraz kırmıştım.
Evlendikten sonra bana âşık
olmasını belki sağlarım diye
düşünüyordum. Böylece kalbi kırık
âşık rolü yaptım. Yani ben
oğlunuzla evlendiğimde onu zaten
deli gibi seviyordum. Tarif
edebileceğim bir sevgi değil bu…
Anlatamam… Onun çevremde
olduğunu bilmek bile bana
yetiyor.”
Derin bir nefes aldı. Gülden Hanım
gülümsemişti.
“Dün geldiğiniz andan beri onu çok
sevdiğini zaten hepimiz gördük…”
dedi kadın. “Bu yüzden geçmiş
önemli değil diyorum ya!”
“Hayır, hepsini anlatmalıyım.. Ben
zengin o da fakir olduğu için
başlangıçta bir sorun olacaktı
tabii… Benimle evlenmek
istemeyecekti… Onun gururunu
kurtarmak ve bana da yakın
olmasını sağlamak için evliliği
parasal bir meseleye çevirdim.
Tüm istediğim bana daha yakın
olmasıydı. Fakir olması umurumda
bile değil… Onun paraya değer
vermediğini biliyorum.
Akrabalarınızın hepsi zengin
gördüğüm kadarıyla… İsteseydi
onun da zengin olabileceğini
biliyorum. Hiç önemi yok… Onu
seviyorum ve bu hali hoşuma
gidiyor. Ben sadece onu
istiyorum… Bir çöpüne bile
ihtiyacımız yok… Size de
bakabiliriz… Ben yeterince
zenginim… Hem…”
“Ebru?..”
“Hem yakında fabrikayı
bırakacağım…”
“Ebru?..”
“Şirketin başına o geçecek. İstediği
kadar parası olacak…”
“Ebru, kızım bir dinle?..”
“Çocuğumu doğurmanın tadını
çıkarmak istiyorum. Siz de
yanımıza gelebilirsiniz. Bunu çok
isterim… İzmir’de bir evim var…
Çok geniş…”
“Yavrum… Selim zaten çok
zengin…”
“Torununuza bakmakta bana
yardım edersiniz… Benim hiçbir
tecrübem yok…”
“Bunu zevkle yaparım…”
“Gerçekten mi? Teşekkürl…”
Birden sustu. Heyecanlanmış
gözleri yavaşça buğulandı. “Bir
dakika! Gülden anne! Ne dedin az
önce sen?”
“Yavrum… Kızım…

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 18 >>