bile
istedim?”
“Hamile kalma korkun yüzünden
sandım. Beni mecburen
kabullenmeni istemiyordum.
Aslında hamile kalman harika
olurdu. Çocukları çok severim…
Hamile kalsaydın sana gerçeği
açıklayacaktım ve evlenmemizi
isteyecektim. Sadece çocuk için
değil… Sana sahip olmayı
gerçekten istiyordum.”
“Ve hamile kalmadım…
Kalmayacağımı biliyordum zaten.
Sadece seni yine görmek için blöf
yapmıştım! Yine de beni bulup
sevdiğini söyleseydin?.. Beni biraz
zorlasaydın?.. Gerçekleri
açıklayabilirdin?”
“Beni fakir zannederek sevmeni
istiyordum. Çünkü kafandaki erkek
benden çok farklıydı. Zengin
olduğumu öğrenmen belki fikrini
olumlu anlamda değiştirebilirdi
ama bunu istemiyordum. Beni ben
olarak sevmeliydin. Zengin veya
fakir olmam önemli olmamalıydı.
İşsiz güçsüz olsam bile sadece beni
sevmeliydin…”
“Seni sevdim zaten…”
“Biliyorum… Dünden beri bunu
biliyorum…”
“Ah, Selim…” Genç kadın
dudaklarını ona uzattı. “Sana
kızgınım… Yine de seni
seviyorum… Çok zaman
kaybettik… Ben daha dürüst
olabilseydim… Gerçek aşkın nasıl
bir şey olduğunu daha önce
bilebilseydim, bu kadar vakit
kaybetmezdik.”
“Her şeye yeniden başlayabiliriz…”
dedi Selim onu öpmeden. Ebru
gözlerini araladı.
“Yeniden başlamak mı? Nasıl?”
Genç adam gülümsedi. Gözleri
parlıyordu. “Yeni bir düğün
yapabiliriz… Ailem çok kalabalıktır.
Herkesin katılacağı gerçek bir
düğün… Senin gelinlikle
süzüleceğin ve her erkeğin beni
kıskanacağı bir düğün…”
Ebru kıkırdadı. “Ama bu çok
saçma! Biz evliyiz zaten?”
“Olsun! Düğün yapmamıza engel
değil ki!”
“Ne zamana?”
“Asıl sırrım buydu… Ben iki ay
sonraya gün aldım bile… İzmir’in
en büyük otelinde, harika bir
düğün olacak…
“Ne?” Ebru dehşetle bir çığlık attı.
Selim şaşırmıştı. “Hayır… Hayır…
Bu olamaz!”
“Neden…”
“Olmaz işte! Olacaksa daha önce
olmalı…”
“Tamam da neden?”
“Benim sırrım!”
“Ne olmuş senin sırrına…”
“Anlasana!” Onun dudaklarına sevgi
dolu bir öpücük kondurdu.
Bakışları genç adamın gerçeği
anlamasını ister

<< 1 ... 15 16 [17] 18 >>