Ebru
kıkırdadı.
“Yani, Şimdi bekâretimi sana
verdiğim eve mi gidiyoruz?”
“Evet… Hem de aynı yatağa!”
“Ne yatağı? O evin her yerinde
seviştik… Bu harika olacak!
Nostaljiye bayılırım. Ama hep
aklım geçen sene yaptıklarımızda
olacağı için inşallah annen durumu
garipsemez. Çünkü o merdivenleri
veya o koltuğu gördüğümde, hep
olanları düşüneceğime eminim.
Plajda bile seviştik! Bu korkunç!”
“Hamağı unutma… O da duruyor!”
“Sen gerçekten canavarsın! Eğer
hatıralara dalarsam beni uyandır
tamam mı?”
“Merak etme, dalmazsın. Çünkü
ben sana bir sürü yeni hatıra
vereceğim…” Genç adamın
bakışları utanmazcaydı. Ebru yine
kıkırdayarak ona sokuldu. Yanağına
kocaman bir öpücük kondurdu.
Sonra dudağının kıyısına…
“Şişşt! Sen yola bak…” diye de
uyarmayı ihmal etmedi.
Evin yolu düzeltilmişti. Asfalt
dökülmüştü ve evin bahçesine
kadar uzanıyordu. Bahçe yine ışıl
ışıldı. Araba duruncaya kadar, Ebru
bahçede oturanların kalabalıklığını
fark etmemişti. Eve bakıyordu.
Tamamen bitmiş, boyanmış ve çok
güzel bir aile evi haline gelmişti.
Geçen sene yapım halindeki üst
katlardan bile ışık geliyordu.
Duvarlarına hızla büyüyen bir sürü
süslü çiçek dadanmıştı. O kadar
harikaydı ki, geçen seneki haliyle
karşılaştırmak mümkün değildi.
“Ne güzel…” diye fısıldadı. “Aman
Allahım! Ev baştan sona değişmiş…
Harika olmuş!”
“Evet, dört ay önce bitti. Beğendin
mi?”
“Bayıldım…” Arabadan inerken
kendilerine yanaşan kalabalığı fark
etti. “Selim?”
“Gel…” Genç adam da arabadan
inmişti. Hemen onun yanına
yanaştı. En öndeki başörtülü kadına
yöneltti. “Anne… Seni karımla
tanıştırayım. Ebru… Annem
Gülden!”
Ebru ne yapacağını bilemeden
kadına bakıyordu. O gülen gözler,
sevimli dudaklar… Aynı oğlu
gibiydi… Uzaktan bile olsa onun
annesi olduğunu anlardı. Geri kalan
kısmı babasına çekmiş olmalıydı.
Kendisine uzanan eli Türk
geleneklerine göre öpüp başına
koydu. İkisi de büyülenmiş gibi
birbirlerini süzüyorlardı. Sonunda
ikisi de aynı anda

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 18 >>