bakan bir kayınvalidenin
mutluluğu vardı.
Gece yataklarına çekildiklerinde,
genç kadın bu ailenin erkeklerinin
gerçekten de eğlenceli olduğunu
düşündü. Kadınlar da geveze ve
matraktı. Doğrusu uzun zamandır
gülmediği kadar gülmüştü.
Çocukların yaramazlıklarının
anlatıldığı bir saatlik bölüm ise
gözlerinden yaş getirmişti.
Hazırlanıp yatağa girdiğinde,
gözleri hâlâ gülüyordu. Selim
üzerinde sadece bir şort ile yatağa
girdi ve hemen ona sarıldı.
Bakışları kıvrılmış dudaklarındaydı.
“Neye gülüyorsun hâlâ?”
“Anlatılanlara… Çok komikti…
Harika bir ailen var, biliyor
musun?”
“Evet, biliyorum…”
“Çok şanslısın!”
“Ama artık onlar senin de ailen!
Seni çok sevdiler…” Dudakları
dudaklarına dokundu. Gözleri
parlıyordu. “Seni seveceklerini
zaten biliyordum.”
“Keşke daha önce tanışsaydık…
Beni onlarla tanıştırmayacaksın
diye öyle korkuyordum ki…”
“Tanışmak istediğini
sanmıyordum… Uzunca bir süre
böyle evlendiğim için bana
kızdılar. Sanırım daha farklı bir
düğün bekliyorlardı.”
“Sade bir düğün olsun isteyen
sendin… Bana kalsa telli duvaklı bir
düğün yapmak isterdim. Her genç
kız ister bunu… Gerçi ben genç bir
kız değilim ama…”
“Daha yirmi beş yaşındasın?.. Ne
olmuş yaşına?.. Üstelik saçlarını
öyle saldığın zaman en fazla yirmi
gösteriyorsun!”
Ebru ona sarılıp öptü. Bu tatlı
adamı seviyordu. “Ne kadar
şekersin… İltifatı sen yapınca çok
hoşuma gidiyor. Sen de benim
gördüğüm en tatlı, en nazik, en
yakışıklı erkeksin. Yataktaki
becerini saymıyorum bile, çünkü
kıyaslama yapma imkânım yok.
Ama bir daha kaşlarını bugünkü
gibi çatma, olur mu? O zaman beni
korkutuyorsun!”
“Seni kıskanıyorum… Elimde
değil!”
“Kıskanmana gerek yok. Sana
baktığım ilk dakikadan itibaren
sana aittim. Senin gibi bir erkeğe
sahipken başka birisine nasıl
bakarım? Sen kendi yakışıklılığının
farkında değilsin.” Genç adamın
dudakları boynunda gezinince ona
engel oldu. “Dur… Yapma… Bu
gece uslu olmalıyız…”
Genç adam yatakta dönerken onu
da üstüne

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 18 >>