değiliz
ya? Ama doğumdan sonra seni
almaya yine ben gelsem iyi olur...”
Küçük kız da kıkırdadı. Küçücük
eliyle ağzını kapamıştı. “Ama
babam geçen gün sana baktılar
diye iki adamı alışveriş
merkezindeki havuza atmadı mı?
Çok komikti. Adamlar sana çok
baktılar. Hem de bu göbekle!”
Sonra elini ağzından çekip sevgiyle
annesinin karnına koydu. Küçücük
parmakları sevgiyle annesinin
karnında gezindi.
“Dalga geçme! Bu huyun aynı
baban!” diye tersledi onu Ebru.
Fakat gülüyordu ve elini kızının
elinin üzerine koymuştu. İki el, şiş
karnında bir an durdu. Sonra o
karnın altındaki oğlan çocuğu bunu
hissetmiş gibi kıpırdandı. Sonra ani
bir tekme atınca, ikisi birden
kahkahalarla güldü.
“Erkek kardeşim de kıskanç
galiba? Bak o da sana baktılar diye
yerinde duramıyor!”
“Aman kızım! Bu ailede bir kıskanç
erkek yeter.”
“Seni seviyor diye mi?”
“Ne?”
“Babam seni seviyor diye mi
kıskanıyor?” Çocuk koltukta
dizlerinin üzerinde doğrulup
annesinin güzel yüzünü süzdü. Ebru
geçen zaman içinde daha da
güzelleştiğini biliyordu. Evlilikleri
boyunca bir gün bile yüzünün
ekşidiği olmamıştı. Artık o eski
soğuk, duygusuz, öfkeli Ebru
değildi. Olamazdı da! Bu kadar
güzel şey içinde hangi kadın
mutsuz olabilirdi. Neredeyse her
günü kahkaha içinde geçiyordu.
Sadece ve sadece kocası iş için bir
yerlere gittiğinde evlerini hüzün
kaplıyordu. O olmadığı zaman ev
bomboştu. Yatağı da öyle...
Onunla seks yapmak için Ebru da
diğer kadınlar kadar istekliydi.
Doğuma az kalmıştı ve bir süredir
sadece küçük okşamalar ve ateşli
öpücüklerle idare ediyorlardı. Ama
kocasının bu yavaş dönemde
kendisine sadık kaldığını biliyordu.
Çünkü sabah ateşle öperek evden
çıkıyordu, akşam erkenden de
gelip önce kızına, sonra da
kendisine sarılıyordu. İkinci plana
atılmak çok hoşuna gitmese de,
kızı onun kollarında birkaç saniye
kalırken, o dakikalarca kalıyor,
kokusunu içine çekiyordu. Bu
yönden ikinci olmak avantajdı.
Üstelik geceleri hâlâ

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>