iç çekerek baktı.
Neyse ki doğuma az kalmıştı. Hayal
gücünün şimdi içeride soyunan
adamın çıplak vücuduna
yoğunlaşması üzerine, aceleyle
yerinden doğrulmaya çalıştı. Bu
kadar şişmanken bunu yapmak
zordu tabii.
“Anne! Ben bahçeye inebilir
miyim?” Dilara başını camdan
uzatmış, gölgede kalan yeşil parka
bakıyordu. Orada birkaç küçük
köpek hoplayıp zıplayıp duruyordu.
“Orada köpek yavruları var!”
“Tamam, in ama uzaklaşma.!..”
Çocuk onu dinlemiyordu bile. Ebru
gülerek arkasından baktı. Sonra
elindeki albümü kocasının
çekmecesine geri koyup, merakla
o da cama gitti. Az sonra çocuk
aşağıya inmişti bile. Onun koşup
hoplayarak yavrularla oynamasını
seyretti. Saçları savrulup
duruyordu. Üzerindeki sarı kıyafeti
çoktan çim olmuş olmalıydı.
Bahçıvan bile durmuş, gülerek
Dilara’yı izliyordu. Birkaç dakika
sonra arkasından iki kalın kol
bedenine sarılınca, mutlulukla
sevdiği erkeğin göğsüne yasladı
sırtını. Başını da hafifçe geriye attı.
Mis gibi kokusu burnuna geldi.
Genç adam banyodan çabucak
çıkmış, üstüne pantolonunu giymiş
ama ipek gömleğin önünü henüz
iliklenmemişti.
“Çok güzel!” diye fısıldadı karısının
boynunun kıyısını öperken.
Ürpertici dudakları bir anda ateş
gibi bir etki bırakmıştı teninde. Bir
eli de sütle dolmaya başlamış
göğüslerini avuçlamıştı.
“Evet...” diye onayladı Ebru
kıvranarak. Gözlerini yumdu.
“Kızımız gerçekten çok güzel!”
Genç adam gülerek onu kendisine
çevirdi. Ebru’nun şaşkın bakışları
altında dudağına aşk dolu bir
öpücük kondurdu. Ama öpmeden
önce “Ondan bahsetmiyordum!”
diye mırıldanmıştı. Öpücüğü
bittiğinde, Ebru parlak gözlerle o
sevdiği gri gözlerin içine baktı.
Dudakları titriyordu.
“Kimden bahsediyordun?” dedi
inadına.
“Sevdiğim kadından...”
“Öyle mi?”
“Evet... Çocuklarımın annesinden...
Kurnazca planlar yapan, zeki bir
kadından...”
“Akıllıyım, değil mi?”
“Hem de nasıl!”
Dudakları yine buluştu. Genç
adamın elleri akıllıca bir
manevrayla karısının kalçalarını
kavrayıp yumuşakça

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>