Sonrakı
FMArsal
ÇIĞLIK - 1. BÖLÜM
Deri ve cam karışımı pahalı büro
masasının üzerinde duran telefon
kısa kısa çaldı. Deri koltuğuna
gömülmüş olan esmer adam
telefona isteksizce uzandı. Son on
dakikadır duvarda duran deniz
manzaralı resmi seyrediyor ve
artık bir tatil yapması gerektiğini
düşünüyordu. Çok bunalmıştı ve
hâlâ, en azından bir aylık yoğun bir
iş temposu onu bekliyordu. Bu
gidişle yazın sonuna kadar bir yere
kıpırdayamayacaktı.
Telefonun ahizesini kaldırmadan
bir düğmeye bastı.
“Evet?”
“Murat Bey, geldiler efendim.”
dedi sekreteri...
“İçeri alın.”
Ayağa kalkıp gelen kişiyi kapıda
karşıladı. Aslında böyle nazik
olmak pek âdeti değildi ama
üzerine çöken mahmurluğu atmak
için iyi bir seçenekti sadece. Diğer
yandan, gelen kişiyi severdi.
“Geciktin!” dedi biraz huzursuzca.
Bugün gerçekten içi sıkılıyordu ve
karşısındaki kişiyi kırmamak için
dişlerini sıkmıştı. Sürekli bir şeyler
ters gidecekmiş gibi bir hissin
içindeydi. ‘İnşallah günün sonu iyi
olur!’ diye düşündü. Bu gün artık
bir an önce geçse, akşama kafasını
toparlayacak bir şey mutlaka
bulurdu.
“Biliyorum” dedi gelen avukat.
Otuz yaşında ama çok parlak bir
avukattı. Aynı zamanda kendisinin
hem sağ kolu, hem de zaman
zaman sırdaşı durumundaydı. Genç
adam öyle çok fazla kişiye değer
vermezdi. Arkadaşlarını dikkatli
seçerdi. Ama bu adam onun için
diğerlerinden önemliydi. Bu
şirkette işe hemen hemen aynı
zamanda başlamışlar ve aynı
zamanda çok şey öğrenmişlerdi.
“Son bir telefon daha açmam
gerekti...” diyerek kendisini
savundu avukat. “Başka işin mi
vardı?”
“Evet, lanet bir toplantıya
katılmam lazım. On dakika sonra
başlayacak.” Sert yüz ifadesiyle
masanın karşısında bulunan misafir
koltuklarından birisini işaret etti.
Oturmasını istiyordu.
“Sen patronsun. Geç kalabilirsin...”
dedi avukat koltuğa otururken. Bir
yandan da elindeki dosyayı, ikisinin
arasında kalan işçiliği yüksek
sehpaya bırakmıştı.
“Evet...” diye homurdandı genç
adam. “Ben

[1] 2 3 ... 7 >>