patronum... Asıl bu
yüzden geç kalamam. Ben geç
gidersem çalışanlar da geç kalır.
Babamın kuralını unutma! Önce sen
mükemmel ve dakik olacaksın!
Sonra karşıdakinden
bekleyeceksin...”
O da rahat bir tavırla avukatın tam
karşısına oturdu. Gözleri
dosyadaydı.
“Evet, ama baban, kendine de vakit
ayırmanı istiyor. Kaç yaşındasın?
Otuz oldun mu? Benden sadece
birkaç ay küçüksün... Evli bile
değilsin. Bak bana. İki çocuğum
var. Bir tekinin gülümsemesini
bile, senin o son model arabana
değişmem...”
“Yine boş konuşuyorsun. Evlilik
kolay. Zaten kız kardeşim ve
babam bu konuda kanımı emip
duruyorlar. Ama ben saat altıda
senin gibi koşa koşa eve gidemem.
Belki birkaç yıl sonra olabilir...
Evlensem bile senin gibi karımın
kollarına koşmaya çok hevesli
olacağımı sanmam!.. Sen ne yaptın
dediğim konuda?” Başıyla dosyayı
işaretledi. “Bu ne?”
“Raporum.”
“Ne raporu? Ben sana olayı çöz
dedim, rapor yaz demedim ki.
Bütün yapacağın biraz daha para
verip kadını ikna etmekti...”
“Ben de öyle sanmıştım. Bana zor
olmayacağını söyledin ama sana
yanlış bilgi vermişler. Ben böyle
bir şey görmedim...”
Uzanıp dosyayı aldı. Kapağını
kaldırıp içinden bir tutam resim
aldı. Yavaşça sehpanın önüne
bıraktı. Tam da genç adamın
göreceği şekilde çevirdi. Ama genç
adam resimlere bakmadı bile...
İnanmaz bakışlarını avukata dikti.
“Olmadı mı yani? Benim en iş
bitirici adamım bile beceremedi
mi?”
“Evet ama...”
“Alt tarafı basit bir iş verdim sana?
Gidip kadını ikna edecektin.” diye
kabaca avukatın sözünü kesti genç
adam. Koltuğunda tehdit edici bir
şekilde geriye yaslandı. Avukat
Murat onun bu duruşunu bilirdi.
Birazdan gümbürtü kopacaktı, bu
belliydi. Hemen savunmaya
geçmezse az sonra onun kırıcı
olacağını biliyordu.
Elini kaldırıp ikna edici bir şekilde
resimleri işaret etti.
“Kadın filan değil!”
Kaşları çatıldı adamın “Nasıl yani?”
“Kadın olsa kolay! Daha çocuk.
Henüz on sekiz yaşında. Ama ikna
etmek ne mümkün! Delinin teki...
Az kalsın

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>