etti.
Ama adam gözlerini bile
ayırmamıştı. Bu yırtıcı cüret
fazlasıyla rahatsız ediciydi.
Solduğunu hissetti. Adam yeniden
ince vücudunda kusursuzca
biçimlenmiş göğüslerine
kaydırmıştı gözlerini... Bayılacak
gibi oldu. Yok, bu sabah gerçekten
iyi değildi. Hasta mı olmuştu
acaba? Eve gidip dinlense miydi?
“İyi misiniz?” diye sordu genç
adam. Yüzünde garip bir
tebessümle hafifçe eğildi. Yeni
tıraş olmuştu. Pırıl pırıl esmer cildi,
yaşı hakkında fazla bir fikir
vermiyordu. Kaç yaşında olduğunu
tahmin edemedi. Otuzdan fazla
olamazdı! Ama parfümünün
kokusunu bile hissedecek kadar
yanaşması, kızıp azıcık
toparlanmasını sağladı. Sesini
soğuklaştırırken bal rengi gözleri
de hızla donuklaştı.
“Siz böyle bakmazsanız eğer, daha
iyi olacağım.” diye mırıldandı.
Sonra sesini azıcık kabalaştırdı.
“Size tanıdık mı geldim?”
Adam özür bile dilemedi. Başını
doğrulttuğu zaman cüssesi daha da
meydana çıkmıştı. Geniş omuzlarını
saran pahalı gömleğinden bile, bir
gram yağa sahip olmadığı belli
oluyordu. Bu adama kimsenin
bulaşmak isteyeceğini sanmıyordu.
Yüzü ne kadar dehşetengiz ise
vücudu da o kadar etkileyici bir
makine gibiydi.
“Hayır” dedi genç adam kısaca.
Alaycı bir tavırla gülümsedi.
“bakmamak elimde değil! Sabahın
bu saatinde rüya gördüğümü
sandım. Bir melek kadar güzel
olduğunuzu size kimse söylemedi
mi?”
Hayretle açılan kocaman gözleri,
adamın dediklerini algılamakta
zorlandığını gösteriyordu. Adamın
bu kadar cüretkar olması
çılgıncaydı. Büyülenmiş gibi
kalakaldı. Kulaklarına
inanamıyordu. İlk kez gördüğü bu
yabancıya kızıp kızamayacağına
karar veremedi.
“Sanırım çok kişi söylemiştir...”
diye mırıldandı adam.
“Si...Sizi ilgilendirmez...” Kendisini
toparlamalıydı. Çocukluğundan beri
kekelediğini hatırlamıyordu. İltifat
nedense hoşuna gitmişti fakat bu
hissettikleri doğru değildi. Onun
ezici varlığından uzaklaşmalıydı.
Yanından zorlukla sıyrıldı. “Ben
çayınızı getireyim... Nasıl
alırdınız?”
“Açık lütfen...

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>