hakkında
annesiyle birkaç kelime
konuştuktan sonra, bulaşıkları
yıkamada annesine yardım etti.
Artık gitme vakti gelmişti. Gidip
halletmesi gereken bir sürü işi
vardı.
Motele döndüğünde siyah arabanın
yerinde durmadığını gördü. Biraz
rahatlamıştı doğrusu. Çalışma
odasına giderken, yine de etrafı
kolaçan etti. Yavaş yavaş
hareketlenme başlamıştı motelde.
Birkaç müşteriye kibar bir
tebessümle “Günaydın” dedi ve
odasına girdi. Burası serin ve
güzeldi.
Öğleye kadar bütün işlerini ağırdan
aldı. Hiç acelesi yoktu. Hesapları
kontrol edip ödenecek faturaları
belirledi. Öğle yemeğini de bir
tostla geçiştirdi. Havuzda
kardeşinin gülüşünü duyabiliyordu.
Diğer seslerin arasından onunkini
rahatlıkla ayırt edebiliyordu. Çok
şen kahkahalarla eğleniyordu.
Öğlen güneşin en yakıcı olduğu bu
saatlerde yüzmesini istemiyordu
aslında ama engel olmak da pek
mümkün olmuyordu.
Merak edip ayağa kalktı. Camdan
dışarı baktı. Havuzun içinde birkaç
çocuk bağrışarak top oynuyorlardı.
Birisi Emine Hanım’ın oğlu, diğeri
kardeşiydi. Diğerleri de
müşterilerin çocukları olmalıydı.
Küçük bir su topu bulmuşlar, belli
ki tek kale maç yapıyorlardı. Kale
olarak kullandıkları kısımda ise...
Dikkatle baktı. Başına şapka
geçirmiş olan iri yarı adamı tanıdı.
Onlara kalecilik yapan, Boran isimli
adamdan başkası değildi.
Havuzun o kısmının ona alçak
geldiği belliydi. Islak geniş
omuzları pırıl pırıl parlayarak
dışarıda duruyordu. Omuz kasları
ve göğüs kasları, uzun bir süre
profesyonel spor yaptığını
gösteriyordu. Belli ki hâlâ sporu
bırakmamıştı. Hiç istemese de
doya doya kalın kollarını,
çocuklarla oynarken yüzündeki
oluşan gülüşü seyretti. Ne çabuk da
arkadaş olmuşlardı? Büyükleri
böyle ters etkilerken, demek ki
çocuklara daha başka
görünüyordu? Bütün çocuklar
adamın üstüne yığılıp topu almak
isterken bir karmaşa oldu. Herkes
suyun dibini boyladı. Ardından
kahkahalarla çıktılar.
Genç kız adamın şen kahkahasının
bile ne kadar etkileyici

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 24 >>