küçük...”
“Tabii... Küçük tabii... Sen
külahıma anlat! Şimdi sen...
gidersin üniversiteye... Allah bilir
daha sakalı bile bitmemiş bir oğlan
bulup onunla evlenmeye
kalkarsın!?”
İkisi birden kıkırdadılar. Hayal
etmesi bile garip gelmişti. Aslında
Emine Hanım kızın kalbinin bir kez
bile gelen müşterilerden biri için
attığına şahit olmamıştı.
Küçüklüğünde bile, bir oğlandan
hoşlandığını söylediğini veya
gizlice birisine baktığını
görmemişti. Fakat nedense şu yeni
gelen müşterinin adı her geçişinde
kızın irkildiğine, vücuduna değişik
bir duruşun yerleştiğine dikkat
etmişti. İyi veya kötü, bu bir
ilginin belirtisiydi.
Birbirlerine iyi geceler dileyip
ayrıldılar. Genç kız gece alttan
aydınlatılınca harika gözüken
havuzun yanından geçti. Hâlâ
bazıları yüzüyordu. Gecenin tatlı
serinliği ile çok eğlenceli oluyordu
bu saatlerde yüzmek. Kendisi de
bazen geceleri yüzerdi. Hem daha
sakin oluyordu, hem de buna ancak
vakit buluyordu. Ayrıca ıstakoz gibi
yanmasını da engelliyordu.
O andaki niyeti deniz kıyısına gidip
biraz hava almaktı. Eve gitmeden
önce günün yorgunluğunu atmak
için çokça yaptığı bir şeydi. Ama
denize açılan ara kapıya giderken,
park yerinden geçmesi
gerekiyordu. Yarı karanlık park
alanından geçerken, nefesini tuttu.
Çünkü o esnada iri bir siluet de
kendi lüks arabasına doğru
gidiyordu. Belli ki siyah araba
gündüz yıkatılmıştı. Pırıl pırıl
parlıyordu.
Bora kızı görünce durdu. Yüzünün
yarısı karanlıktaydı. O kadar rahattı
ki... Sanki buluşacağı kızı bekleyen
bir âşık gibi, hiç istifini bozmadan
Belen’in gelişini seyrediyordu.
Kendi yüzünün de karanlıkta
kaldığını umdu genç kız. Ama
adama nazaran daha aydınlık bir
bölgedeydi. Ondan kaçma imkânı
da yoktu. Mecburen karşısında
duraladı.
“İyi akşamlar...”dedi normal
olmaya çalışarak.
“İyi akşamlar.”diye mırıldandı
adam. Cevap vermeden önce bir
iki saniye açıkça kendisini
seyretmişti. O kara gözlerin delici
bakışları karanlıktan

<< 1 ... 15 16 [17] 18 19 ... 24 >>