bile
hissediliyordu.
“Nasıl, memnun musunuz burada
olmaktan? İnşallah eksik veya
yanlış bir şey yoktur?” diye
mırıldandı Belen.
“Şimdilik hayır!” dedi adam. Elini
cebine atmış, kıpırdamadan kıza
bakıyordu. Ay ışığının aydınlığı, ne
yazık ki genç kızı olduğu gibi
ortaya çıkarmıştı. Ensesinde
tokayla gevşekçe tutturduğu
saçlarının bir kısmı, pürüzsüz
yanaklarının kıyısında lüle lüle
olmuş, hafif rüzgârda uçuşuyordu.
Sabah giydiği askılı bluzun yerine,
kolsuz beyaz bir bluz giymişti. İç
çamaşırı giymediği için diri
göğüslerinin uçları hafifçe
hissediliyordu. Giydiği zarif siyah
kumaş pantolon da ince belini ve
yeni olgunlaşan kadınsı kalçalarını
ortaya çıkarmıştı. Yine bir melek
kadar güzeldi.
“Eve mi?” diye kısaca sordu adam.
“Hayır, ama...” niye bu kadar
rahattı ki bu adam? Aklından bir
zoru olmalı diye düşündü. Bora
elini kaldırıp kızın sözünü kesti.
“Bu iyi... Bana bir iyilik yapar
mısın?”
“Yapabilirsem, elbette...”diye
isteksizce cevapladı Belen. Adamın
iri gövdesi dağ gibi önünde
duruyordu. Geçip gidemezdi zaten.
“Yapabilirsin. Bana bir saat zaman
ayırabilir misin?”
“Zaman mı? Eee... şimdi mi?”
“Evet!”
“Ne için? Otelle mi ilgili?” diye
sordu ister istemez bir merakla.
Genç adam o kadar sakindi ki, yarı
karanlıkta kalan gizemli yüzünden
bir şey anlamak mümkün değildi.
“Hayır... Otelle ilgili değil, özel!”
“Şey... Geç oldu da? Yarın olsa
olmaz mı?”
“Yarın olur, ama şu an daha uygun.
Yarın sıcak olacaktır.” Sesi onun
itirazını kabul etmediğini gösterir
gibiydi.
“Fakat ben?..”
“Dinle Belen... Zor bir şey değil.
Senden danışmanlık yapmanı
istiyorum. Eğer beni fikirlerinle
yönlendirebilirsen... çok yardım
etmiş olursun. Çok basit bir yardım
istiyorum. Karşılığında, burada
ayrılırken, bana ait olan oda ve
diğer ücretlerin tam iki mislini
ödeyeceğim. Sana söz veriyorum.
Ayrıca istemediğin hiçbir şey
olmayacak. Bir saatlik bir
danışmanlık! İyi para...”
“Teşekkürler. Ne kastettiğinizi
anlamadım ama... ama

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 24 >>