gibi
hissediyorum.” dedi çaresizce. “Bu
yaptığınız hiç hoş değil. Zaten beni
korkutuyorsunuz?..”
“Benden korkma Belen. Belki de
ben senden korkmalıyım?” diye
fısıldadı genç adam.
Hemen yanında duran yakışıklı
yüzünden yayılan erkeksi parfüm,
genç kızın burun deliklerinden
doğruca beyninin etki merkezine
gidiyordu.
“Benden mi? Neden?” dedi Belen
hayretle. Bu adam üstünde böyle
bir etkisi olabileceğine inanamazdı.
“O kadar güzelsin ki... Sana
dokunmamak için nasıl çaba sarf
ettiğimi bilemezsin. Bu da beni
rahatsız ediyor. Bir kadına ilk kez
dokunacak bir delikanlı gibi
hissediyorum kendimi...” diye
devam etti Boran ürpertici bir
sakinlikle!
Kız arabanın kapı koluna asıldı.
Korku ve çılgınca bir hazdan, ne
yapacağını şaşırmıştı. İçinde bir
şeyler çığlık çığlığa bağırıyordu.
“Hayır, gitmeliyim...”
Ama hem kapı kilitliydi, hem de
emniyet kemerinin varlığını
unutmuştu.
“Lütfen... Beni bırakır mısınız?”
“Hayır. Merak etme, henüz hiçbir
kadına istemediği bir şey
yapmadım. Korkmana gerek yok.
Vakit kaybediyoruz. Paramı bu
kadar kolay kaybetmek istemem
doğrusu.”
Yeniden kendini toparlamıştı adam.
Motoru çalıştırıp otoparkın dışına
yöneldi. Arabanın içinde minnacık
bir ses bile yoktu. Rastlantı eseri,
gece geç saate kadar kalan
personelden birisi, deniz kıyısına
servise gidiyordu. Boran onun
yanında yavaşlayıp durdu. Camı
açıp seslendi.
“Bakar mısın? Belen Hanım
benimle Alanya’ya gidiyor. Soran
olursa söylersin, tamam mı?”
Garson o kadar şaşırmıştı ki, cevap
vermesi gecikti. Cama doğru hafif
eğildiği için, içeride oturan kızı da
fark etmişti.
“Tabii, söylerim. Eve de haber
vereyim mi, Belen Hanım.”
“Gerek yok” derken doğal olmaya
çalıştı kız. “Fazla kalmayıp
geleceğiz. Bir işimiz var da...”
Kızarmasını engellemeye
çalışıyordu. Araba hareket
ettiğinde, kız kızgınlıkla adama
döndü.“Bunu niye yaptınız? Şimdi
kim bilir ne sanacak?”
“Seni kaçırdığımı sanıyorsun?
Birileri görürse rahatlarsın diye
düşündüm.”

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 24 >>