Sesindeki berraklık,
keyifli olduğunu, kızın kızmasının
onu hiç rahatsız etmediğini
gösteriyordu.
“Hayır, bilerek yaptınız.
Farkındayım... Yarın herkes...”
Yutkundu. “Herkes şey sanacak...”
“Ne sanacak Belen?”
Araba o kadar hızlı gidiyordu ki.
Ama belli ki adamı hiç
zorlamıyordu. Gözlerini rahatlıkla
yoldan ayırıp kıza bakabiliyordu
çünkü. Otoban kalitesindeki çevre
yoluna çıkmışlardı ve bu saatte çok
az araba yolda gidiyordu. Trafik
ışıkları da kontrollü geçişe
dönmüştü. Camlar kapalı, klima
hafif açıktı. İçerisi serin olmasına
rağmen vücuduna ateş basmıştı.
“Sevgili mi?”diye ekledi adam.
“Ne münasebet. Yine de...
Görmeseler iyiydi. Dedikodu hoş
değil. Buralarda da dedikodu çok
olur. Sizin için de rahatsızlık verici
olmaz mı?”
Adam keyifle başını salladı.
“Elbette hayır. Aslında gerçek
olmasını tercih ederdim. Adımın
senin kadar güzel bir kadınla
anılması hoşuma gider.”
Kız çaresizlikten çığlık atmak istedi
yine. “Bu yaptığınız hiç hoş değil.
Sabahtan beri benimle
uğraşıyorsunuz. Mahsustan mı
yapıyorsunuz? Ben size ne yaptım
ki? ”
“Bir bilsen...” diye mırıldandı
adam. Ama başını yanındaki
pencereden dışarıya çevirmiş olan
kız bunu duymadı. Neredeyse
gözleri dolmuştu.
Sessiz birkaç dakikalık yolculuğun
ardından, genç adamın telefonu
çaldı. Arabanın göğsünde dekoratif
ve orijinal bir araç kiti vardı. Genç
adam pahalı telefonu oraya
yerleştirmişti. Arayan kişinin ismi
de ekranda mavi mavi
gözüküyordu.
“Ahu!”
İçeride telefonun sesinden başka
bir tek ses bile yoktu. Ama adam
açmak için hiçbir çaba sarf etmedi.
Gözleri bir an için arayan kişinin
ismine takılmış, sonra da yine
önüne dönmüştü.
Kız ona olan öfkesini unuttu.
“Telefon çalıyor” diye mırıldandı.
Doğrusu adam ile bu kişinin
konuşmasına şahit olmak için,
içinde bilmediği bir istek vardı.
“Evet.”
“Bakmayacak mısınız?”
“Hayır.”
“Belki acildir?”
Alaycı bir tavırla gülümsedi. “Belki
de sen cevap vermek istersin?”
Belen bir an durdu. Sonra

<< 1 ... 19 20 [21] 22 23 24 >>