Kızın
gülümsemesini fark edince kendisi
de kıkırdadı. “Gördün değil mi
beni? Gördüğünü biliyorum.
Kaynar çayı zavallının seksi
bacaklarına dökecektim. Beş on
yaş daha genç olsaydım keşke...
Kaç yaşında acaba? Evli mi?
Biliyor musun?”
“Boşuna hayal kurma. Zengin tipin
biri işte! Eminim sen onun
ideallerinin dışındasındır.” dedi
Belen umursamazca.
“Çok hainsin.”diye yalandan
gücendi kadın. Başını çevirdi ve
salonu gören mutfak tezgâhının
arkasından adama bakmaya çalıştı.
“Evli mi acaba? Elinde yüzük var
mı ki? Göremiyorum buradan...”
“Ya, boş ver. Bize ne?..” diye onu
çekiştirdi Belen. Sesinde açık bir
hayret vardı.
“Yavrum sen aptal mısın? Şurada
bir dünya güzeli oturuyor, sen de
kılını bile kıpırdatmıyorsun. Bana
bak! Çık şu adamın yanına git...
Boyunu posunu, endamını göster.
Al şu gazeteleri de... Bahanen
olsun.”
“Öyle mi? Asıl sen aptalsın. Adam
benden en az on yaş büyük. İlgimi
çekmiyor. Al gazetelerini de
kendin götür!” Emine Hanım’ın
kendisine tutuşturduğu gazeteleri
mutfak masasının üzerine geri
fırlattı. Küçüklüğünden beri tanıdığı
bu kadının bir süredir uyguladığı
çöpçatanlık çalışmaları kendisini
kızdırıyordu. Allah’tan annesi fazla
üstüne gelmiyordu.
“Benim bir sürü işim var. Akşama
görüşürüz.” diye homurdandı.
Mutfak kapısını açıp salona girdi
hışımla. Gözü ister istemez adamın
bulunduğu masaya kaydı. Telefonla
konuşuyordu. Bir an, ama soluk alır
gibi, bir an adamı süzdü. Alnına
dökülen siyah perçemi, yüzünün
sert hatlarını, pahalı telefonu tutan
uzun parmaklarını, geniş
omuzlarını, ince keten pantolonu
altındaki gergin bacaklarını
bilinçsizce seyretti.
Kendisinin salona girdiğini fark
etmemişti. “İşte!” diye düşündü.
“Mutlaka sevgilisiyle konuşuyor.
Belki de birden fazla vardır.”
Midesi düğümlendi. Böyle bir
kıskançlığı ilk kez yaşıyordu.
Farkında olmadan elini yumruk
yaptı. Ne kıskanması?.. Sadece
ondan duyduğu bir rahatsızlıktı bu
his. Varlığı kendisi gibi herkesi
tedirgin

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 24 >>