ediyordu.
Dönüp yemek salonundan çıktı.
Buradan uzaklaşmak istiyordu.
Aslında kahvaltıyı otelde yapmak
istemişti ama en iyisi eve gidip
annesi ve kardeşiyle olmaktı. Gece
de az uyumuştu. Belki iyi bir uyku,
içinde kıpırdayan anlamsız direnişe
çare olurdu. Bütün duyuları hâlâ
adamın varlığını hissediyordu.
Hızla resepsiyona indi.
Resepsiyondan geçerken birden
durdu. Kararsızca ellerini ince
beline dayadı. Sonra döndü.
Resepsiyona bakan delikanlı da onu
görünce, heyecan ve saygıyla
doğrulmuştu. Kızın getirdiği bahar
dalgasını neredeyse çıplak gözle
görmek mümkündü.
Belen gidip delikanlının önünde
durdu. Ona aldırmadan müşteri
defterini eline aldı. Tüm müşteriler
gibi onun da kimlik fotokopisi
olmalıydı.
“Kaç kişiyiz. Ona bakacağım...”
diye mırıldandı.
“Otuz iki... “ diye atladı hemen
çocuk.
“Onu biliyorum.” diye tersledi
Belen. “Senin işin yok mu? Yoksa
bana bir meyve suyu alır mısın
dolaptan?..”
“Tabii ama?..”
“Ben buradayım. Sen git!”
‘Peki.”
Çocuk çıkınca hemen yeni
gelenlerin kimlik fotokopilerini
eline aldı. Aceleyle karıştırdı. İki
çocuk, dört yetişkin ve... Ve o!
Adı; Boran, Soyadı; Karadağ
Yaşını hesap etti çabucak.
“Otuz yaşında ve... Bekâr! Belliydi
zaten.” diye söylendi. “Çapkının
teki olmasa, bu yaşa kadar çoktan
evlenmiş olurdu. Kim bilir kaç
kadına demiştir ‘Melek gibisin’
diye. Terbiyesiz...”
“Efendim?” Resepsiyoncu çocuk
elinde meyve suyuyla arkasında
kalakalmıştı.
“Sana demedim.” Defteri masaya
koyup geri döndü.
Arkasından...“Meyve suyu?..” diye
mırıldanan çocuğa “Sen iç” dedi
sinirle. Bahçeye çıktığında yan
gözle siyah arabaya baktı. Aynı
kendisi gibi, tehlikeli bir parlaklığa
sahipti. Kara ve güçlü. İçi ürperdi.
Kollarını göğüslerinin üzerinde
kavuşturdu. Göğüslerinde hâlâ
adamın bakışlarının sıcaklığını
hissediyordu.
Belen’in koşarak eve gittiği esnada
genç adam da telefonla
konuşmasını bitirmek üzereydi.
Konuştuğu kişi avukatı Murat’tı.
Önce kız kardeşi ile konuşmuştu.
Sonra da

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 24 >>