diye
mırıldandı annesi.
“Hayır olsun. Nasıldı?”
“Sen korkuyla ağlıyordun. Hatta
çığlık atıyordun!.. Benden yardım
istiyordun. Bir şey... birisi... seni
tutmuş, gitmene izin vermiyordu.
Ama ben elimi bile
kıpırdatamadım. Böyle saçma bir
şeydi işte...”
Çok da saçma sayılmazdı. O
yakışıklı adamı düşünmek yeniden
midesini burkmuştu. Onun
yanındayken hem kalbi çıldırmış,
hem de beyni durmuştu. Hissettiği
korkuyu hâlâ hatırlıyordu. Korku
olmalıydı. Bu hisleri sadece
korktuğu zaman hissetmişti
şimdiye kadar.
Kardeşini öpüp kucağından indirdi.
Raftan kendisine de bir kahvaltı
tabağı alıp masaya koydu. Erkek
kardeşi kahvaltısını hepsinden önce
bitirdi. Çocuk birkaç lokmada
omletini yutup masadan fırladı. Her
zamanki gibi fazla bir şey yemeden
doymuştu.
“Oğlum ne yedin de
kalkıyorsun?”diye kızdı annesi.
“Doydum anne. Ben çıktım. Havuza
gidiyorum. Akşama kadar
yüzeceğim. Görüşürüz...” İtiraz
etmelerine bile vakit tanımadan
çıktı gitti. İkisi de arkasından
bakakalmışlardı.
“Her zaman motelde bir şeyler
atıştırıyor. Merak etme!..” diye
mırıldandı genç kız annesine.
Kahvaltı boyunca konuşmadı.
Yemeğini aynı kardeşi gibi az
yerdi. Şişmanlamayla ilgili bir
korkusu henüz yoktu ama
kilosunun artmasını da istemezdi
doğrusu. Yavaşça kalkıp tabağını
yıkadı. Dönüp çayını yeniden
doldurdu ve yerine geri oturdu.
Ondaki bu durgunluk annesinin
dikkatini çekmişti.
“Hayırdır? Canın mı sıkkın? Hiç de
yeni müşteriler için seviniyor gibi
değilsin.” dedi.
“Yok... Bir şey yok.”
“Eee?..”
“Ödemeler geliyor ya? Onları
düşünüyorum... Haftaya bizim için
zor olacak!” Gözlerinin önünde
beliren kara gözleri silmek için
sıcak çayından iri bir yudum aldı.
Sadece bir saattir tanıdığı ve topu
topu iki dakika konuştuğu bir
adamı neden unutamıyordu?
Dikkatini televizyona verdi. Hiç
ilgilenmediği halde haberleri
dikkatle izledi. Birkaç kaza haberi,
doların hızla yükselişi, ünlü bir
sanatçının ani kalp krizinden ölüm
haberi vardı. Ölen sanatçı

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 24 >>