olmasını
söylemek istedi. Plajda yer yer
kayalıklar ve açıklarda da
mercanlar vardı. Akşamları da
deniz daha dalgalı ve tehlikeli
oluyordu. Sıklıkla kere boğulma
olayları yaşanıyordu bu bölgede.
Onun iyi bir yüzücü olduğunu
umdu. Sörf yaptığına göre iyi bir
yüzücü olmalıydı. Yine de çok
tehlikeli olabilirdi deniz. Bir anne
gibi meraklanmaktan kendini
alamadı.
Bora bir an bakışlarını kendi
bulunduğu kısma çevirdi. Hemen
gözleri kaçırıp onu görmezden
geldi. Konuşmayı ilgiyle
dinliyormuş gibi davrandı. Ama
adam uzaklaşınca gözünün ucuyla
gidişini izledi. Alman kızlarının
kıkırdamaları da adamı ne kadar
beğendiklerini gösteriyordu.
Kalkıp akşam yemeği için
hazırlıkları kontrol etti. Sonra
kardeşini de alıp eve gitti. Çocuk
pek gelmek istemiyordu ama
ablasının istediği zaman ne kadar
cadı olabileceğini bildiği için sesini
çıkarmamıştı. Bütün gün annesini
görmeyen Belen, eve
vardıklarında, sevgiyle annesinin
yanağına bir öpücük kondurdu.
“Benim tatlı Alman’ım, ne yaptın
bugün bakalım?”diye sordu.
“Alanya’ya gittim” dedi kadın
kızına sevgiyle bakarak. Böyle
güzel bir kızı olduğu için gurur
duyuyordu. Ona hiç kimseyi
yakıştıramıyordu. Göz kamaştırıcı
güzelliğini daha ne kadar
saklayabilirdi ki? Sonunda birisi
onu keşfedecekti. Belki de
keşfetmişti... “Dün sen de gitmişsin
galiba?” dedi yavaşça.
Kızının duralaması, gözlerinin
gölgelenmesi, doğru olduğunu
anlamasını sağladı. Belen
umursamazca omuz silkmeye
çalıştı ama içi sıkıntıyla dolmuştu.
Hiç değilse annesi bilmeseydi...
“Evet!” dedi yavaşça. Ne kadar
bildiğini merak ediyordu. Oteldeki
birinin anlatmış olması biraz zordu.
Acaba Emine Hanım?..
“Gizli bir şey değil ki. Sen nereden
biliyorsun?”
“Bir arkadaşımı gördüm. Şu Saniye
Hanım. İki gündür Alanya’da tapu
için uğraşıyormuş. Kızının yanında
kalıyormuş. Bir çay içip, muhabbet
ettik”
“Ee...”
“Seni bir adamla kaldırımda
yürürken görmüşler.”
“Doğru...”
Annesi hafif sorgu tonuyla sordu.
“Çok yakışıklı, uzun

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 >>