yapmak için günde kaç saat
çalışıyorsun?”
“Hiç...” dedi genç adam elindeki
dar gelen gömleği kenara
koyarken. “O kadar vaktim yok.
Ama sabahları bazen şınav
çekiyorum.”
“Yapma ya! Tarzan’ı bile
kıskandıracak bir vücuda, şınav
yaparak sahip olamazsın?”
Arkadan birisi kendisine çarpınca,
dengesini kaybedip adama sokuldu.
İki eliyle o kalın kolları
yakalamıştı. Göğsü adama
değiyordu. Ama geri kaçmadı.
Kaçamazdı da... Adam belini
kavramıştı. “Pardon!” diyen turisti
duymadılar bile. Belinden tutan
elin sıcaklığını ta içinde
hissediyordu.
“Sen de hissediyor musun?” diye
sertçe sordu adam. Bakışları
keskinleşmişti. Gözleri kızın
gözlerindeydi. İri... titreyen...
çekici... acayip derecede ürkek
gözlerdi onlar. Belli ki o da garip
bir şeylerin olduğunun farkındaydı.
“Ne... neyi” diye kekelerken,
bütün vücudu bu teması
hissediyordu zaten.
“Beni nasıl etkilediğini?..” dedi
Bora düz bir sesle. Bu gerçek hiç
hoşuna gitmemiş gibiydi. Fakat
açıkça söyleyebilecek kadar da
cesaret sahibiydi.
Belen hiç yorum yapamadı. Sustu
sadece... Kocaman gözleri siyah
gözlere kilitlenmişti. Genç adamın
sert yüzü, kararlı bir ifadeyle
eğildi. Hayır! Yapamazdı... Ah...
Nasıl engel olabilirdi ki? Üstelik de
kendi dudakları garip bir bekleyişle
aralanmışken! Adamın o kalabalıkta
eğilip, dudaklarına hafif bir öpücük
kondurmasını engelleyemedi. O
kadar hafif... sevecen... ve
şahaneydi ki!
Her zaman öpüşmenin anlamsız
olduğunu düşünmüştü. Filmlerde
veya sokakta görür ve yadırgardı.
Ama genç adamın tertemiz
nefesini hissettiğinde, bütün
duyuları ayağa kalkmıştı. O
öpücüğe cevap vermedi. Zaten çok
kısa sürmüştü. Ama dudaklarının,
cevap vermek için daha da
aralandığını fark etmek, biraz
kıpırdandığını hissetmek,
gerçekten de utanmasına sebep
olmuştu. Acaba kendisini öpen ilk
erkek olduğunu biliyor muydu?
“Bunu bir daha yapma...” dedi
utanarak. Etrafına baktı.
“Anlaşmamızda bu yoktu.” Kırmızı
dudakları istekle aralanmış,
davetkâr bir şekilde

<< 1 2 [3] 4 5 ... 21 >>