önce onlarca kadına
hediye almıştı. Hem de çok daha
pahalı ve gösterişli. Ama
alışverişleri sırasında kızın yaşama
sevincini, minnacık ucuz bir
elbiseye sahip olmanın gözlerinde
yarattığı mutluluğu inanmazca
seyretmişti. Gece geçirdikleri iki
saat boyunca kız, gündüz olduğu
soğuk ve mesafeli tavrını terk
etmiş, yaşının gereği gibi
sokaklardaki mağazalarda çocuksu
neşesiyle ve enerjisiyle dolaşmıştı.
Bir mücevher bulduğunu biliyordu
ve bu mücevheri kendisi gibi
birçok kişinin önceden görmüş
olması canını sıkıyordu. Avukatın
dediklerini hatırladı. ‘Herkes ona
âşık!’
Belen’in uzun süre erkeklerden
kaçamayacağını, kendisi istese bile
cazibesinin erkekler üzerinde
yarattığı çıldırtıcı baskıyı
durduramayacağını, kendisini
gören her erkeğin ona sahip olma
arzusuyla yanıp tutuşacağını çok iyi
biliyordu. İyi biliyordu çünkü
kendisi de anlamsız bir şekilde aynı
şeyleri hissediyordu. Göğsündeki
sıkışmanın azalması için, her dakika
onu öpmek ve kollarında
inlemesini duymak istiyordu.
Onun çok da masum olduğunu
biliyordu. Onu öpen ilk erkek
olduğuna yemin edebilirdi.
Beceriksiz dudaklarının kendi
dudakları altında titremesi, serin
göğüslerinin diriliği, mis kokulu
ince boynu aklını başından
alıyordu. Nedense gözlerinin
önüne beraber olduğu diğer
kadınların vücutlarını
getiremiyordu. Bütün istediği onu
alıp herkesten kaçırmaktı.
Kızın teşekkürüne cevap vermedi.
Belen arabanın kapısını açıp
indiğinde o da çıkıp, nazikçe
bagajdan kızın poşetlerini aldı ve
kapıya kadar götürdü. Kapının
önünde duran kız, yüzünü adam
döndü. Yalvarırcasına gözlerine
baktı.
“Artık görüşmesek olur mu?”
Bakışları o kadar tatlıydı ki, genç
adamın gırtlağına bir yumruk
tıkadığını bilmiyordu. “Evet, bu
gece eğlendim ama!.. Ben... az
önceki gibi... bana yine dokunmana
izin veremem. Engel olmam
gerekirdi biliyorum ama...” Derin
bir nefes aldı. “Olamadım işte! Sen
de yapmamalıydın. Bir daha böyle
bir şey olsun istemiyorum. Ben
kolay bir kız gibi

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 21 >>