Sonrakı
FMArsal
ÇIĞLIK - 5. BÖLÜM
Akşam yemeğini mutfakta,
televizyon izleyerek yediler. Belen
bulaşıkları makineye koyarken
adamın motele dönüp dönmediğini
düşünüyordu. Hava kararalı çok
olmuştu. Onun için gerçekten
endişelendiğini kabul ediyordu. O
kadar endişe ediyordu ki,
kahveden sonra motele gidip
kontrol etmek istiyordu. Kararını
verince rahatladı. Tam kendisine
ve annesine kahve yapacakken
kapının çaldığını duydu. Masa
örtüsünü düzelten annesi kalktı.
“Ben bakarım.”
Aklı adamın dönüşüyle meşgul olan
kız fazla önemsemedi. Kapıdan
gelen konuşmaları tam
duyamıyordu. ‘İnşallah motelde bir
sorun çıkmamıştır’, diye dua etti.
Bugün daha fazla sorun
kaldıramazdı.
Sorunun kocamanını, ensesindeki
tüyler dikelince bulduğunu anladı.
Hem de hemen yanında! Bu... Bu
olamazdı! İçi ürperdi. Döndü
yutkunarak. Sessizce içeri giren
annesinin arkasında, genç adamın
iri bedenini gördü. İnanamıyordu.
Bora’nın cüretinin sınırını artık
tahmin edemiyordu. Bu adam ne
yapıyordu böyle?
“Bora Bey geldi, kızım?..”dedi
annesi biraz garip bir sesle. Belli ki
o da hayret içindeydi.
Kızın dili tutulmuştu. Ne diyeceğini
bilemedi. Adamın bakışlarındaki
tatlı, ama eğlendiğini gösteren
muziplik, sinirini bozmuştu.
Kardeşi Beren kendisini kurtardı.
“Bora Abiii...” dedi çocuk uzatarak.
Onu sevdiği gözlerinin
parlamasından belliydi. “Hoş
geldin. Anne, bak Bora Abi bu!..”
“Biliyorum oğlum...”dedi kadın
kuru bir sesle. Genç adamı tehlikeli
ve insanı şok eden görüntüsü onu
fazla etkilememişti. Aklında, bu
adamın kızına göre olup olmadığı
vardı.
“Erken mi geldim... Belen?” dedi
adam. Tehlikeli bir sevimlilikle
bakan siyah gözleri, genç kızın bir
gümbürtü çıkaramayacağını biliyor
gibiydi.
“E...Erken mi...” diye tekrar etti.
Annesinin sorgu dolu gözlerine
baktı. Ne diyecekti şimdi? Adam
neyi soruyordu ki? Erken olan da
neydi? Amacı neydi bu sefer?
“Saat dokuzda dedin ama daha
fazla bekleyemedim...” dedi adam
gülümseyerek. Belen bir

[1] 2 3 ... 19 >>