adamın içki ve sigara gibi
şeylere ilgisi olmadığını takdirle
kabul etti. Bora’nın şekersiz acı
neskafesinin yanında kendileri de
soğuk meyve sularını tercih ettiler.
Erkek kardeşi dondurmasını
önceden sipariş etmişti. Masanın
üzeri cips, çerez gibi şeylerle
donatıldı.
Güzel bir geceydi. Bora sandığının
aksine, esprili, canı isteyince
konuşabilen bir kişiydi. Bir iki
komik macerasını anlatırken,
istemese de gülmesine engel
olamadı. Her olayın altında alaycı
bir espri buluyor, olayın ciddiyetini
hafife alıyordu. Böylece adamın
Afrika’da köpek balıklarıyla dalış
yapmasından, Alplerde kayak
yapmasına kadar tehlikeli olan her
şeyi denediğini öğrenmiş oldular.
Bazı maceralarında adından sıkça
bahsettiği Tamer isimli arkadaşı
vardı. Pantolonunun bacağından
giren yılanın kasığını ısırmasını,
yılanı çıkarmak için çırçıplak
soyunurken nasıl bayıldığını,
hastanede gözünü açtığında, Hintli
şişman bir hemşirenin kendisine
baygın baygın nasıl sırnaştığını
anlatırken, uzunca bir süre güldü
genç kız. Annesi de uzun bir süre
sonra ilk kez kıkırdayıp duruyordu.
Sırtındaki on santimlik yaranın
kayak yaparken karların içindeki
bir kayaya çakılması sırasında
olduğunu anlatırken, çakılma
olayını öyle abartmıştı ki, Belen’in
gülmesi artık bütün vücudunu
yayılmıştı.
Kaslı kolundaki, artık esmerleşmiş
olan yarayı sordu sonra. “Bu ne?
Bıçak yarası mı?”
“Hayır” dedi adam. Bir kutu
denizanasının kendisini soktuğunu,
tam bir hafta acı ile hastanede
yattığını anlattı. Normalde ölümcül
olan sokmanın kendisini
öldürmediğini ama dişlerinden
kemiklerine, saçının diplerinden
tırnaklarının ucuna kadar her
yerinin her saniye ağrıdığını,
ağrıların azalmaksızın bir hafta
sürdüğünü, sanki yaşayan kendi
değilmiş gibi komik bir dille
anlattı.
Gülmek fazla gelmişti. Adama karşı
olan mesafeli tavrını korumak
zorundaydı ama öyle tatlıydı ki
bunu yapmak çok zordu. Sevecen
bir bakışla elini kaldırdı.
“Tamam! Dur! Herkes bize
bakıyor! Gülmemiz

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 19 >>