almamalıydılar.
“Ne tatlı, değil mi?” dedi annesi
mutlulukla. “Uzun zamandır
eğlenmediğim kadar eğlendim.
Gerçekten çok tatlı! Aferin sana...
İyi seçim!”
“Anne, yine söylüyorum. Yok öyle
bir şey.”
“Saçma. Sana nasıl baktığını
görmedim mi sanıyorsun?”
“Bana değil. Herkese öyle
bakıyordur eminim.”
“Yan masadaki şırfıntı neredeyse
bizim masaya düşecekti.”dedi
kadın alayla. “Dönüp kıza bakmadı
bile.”
“En azından terbiyeli, diyebiliriz o
zaman. Biz varken bakmadığına
göre... Tek olsa kaçırmazdı her
halde?”
“Yok... Var bir şeyler?.. Senden
hoşlanıyor... Gerçi bu normal! Seni
böyle süzen bir sürü genç
görüyorum. Çok güzelsin. Ama...
senin de bir adamı böyle
süzdüğünü ilk kez gördüm...”
“Daha neler?.. Hiç kimseyi
süzmem ben!”
O sırada hafif bir gürültüyle
irkildiler. Rujunu tazeleyen annesi
kaşlarını kaldırdı... “Sen de bir şey
duydun mu?”
“Evet...” Kulak kesildiler ama
başka ses gelmeyince omuz silkip
rujunu sürmeye devam etti annesi.
Aynaya bakan Belen, dün geceki
uykusuzluğun bile, adamın yanında
olmanın verdiği enerjiyle baş
edemediğini gördü. Hâlâ taze ve
dinamikti.
“İster misin?” diyerek, rujunu
uzattı annesi.
“Hayır” diyerek geri çevirdi kız.
Erkekler tuvaletinden bir ses geldi
yine. Sanki çöp kovası devrilmiş
gibiydi. Meraklandı. Kulak kesildi
ama artık ses yoktu. O esnada
annesi işini bitirmişti. İkisi birlikte
dışarıya çıktılar. Rastlantı, Bora da
kapıyı açmış, dışarıya çıkıyordu.
Adam yaylı kapının kapanmasını
beklemeden eliyle kendi çekti. Kız
kapı kapanmadan aralıktan içeriye
bakmak istedi ama genç adam iri
bedeniyle görüşünü engellemişti.
Yüzünde rahatlamış, tembel bir
gülümseme vardı.
“Hazır mısınız?”
“Evet... Her şey yolunda mı?” diye
karşı soru sordu.
“Tabii. Niye?”
“Bir ses duydum da... Çöp kovası
mı devrildi?”
Adam başıyla onayladı. “Evet... Çöp
kovası... Peçeteyi atarken...
Sakarlığım tuttu işte... Beren
dışarıda bizi bekliyor.”
Çıkışa gelirken adam duraladı.
Başgarson biraz endişeli

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 19 >>