bakıyor, bir anda da
gözleri buz gibi oluyordu. Güzel ve
elde edilmesi zordu. Onu fazla
zorladığının da farkındaydı. Fakat
zamanı yoktu. Bir an önce sonuca
ulaşmalıydı.
Della, bir kuyumcunun önünde
durdu. Turistik kuyumcunun sahibi,
hemen doğruldu. Belen’i çağırıp,
kızına bir yüzük gösterdi. İkisi de
hayranlıkla yüzüğü izliyorlardı.
Muhteşem pırlantalarla
çevrelenmiş elmas bir nişan
yüzüğüydü. Gece ışığı ve
aydınlatma spotları altında,
inanılmaz bir biçimde parlıyordu.
Bora da kuyumcu gibi ikisinin
konuşmalarını izliyordu. Her kadın
gibi mücevhere olan tutkuları
gözlerinden okunuyordu.
Fiyatını öğrenince ikisi de nefesini
tuttu. İnanılmaz pahalıydı.
Kuyumcunun yanından ayrılırken,
fiyatının yüksekliği karşısında
gülüşmekten kendilerini
alamadılar. O yüzüğe verilen
parayla Belen motelin birkaç aylık
senetlerini ödeyebileceklerini
söylediğinde durum daha da komik
gelmişti. Neşeli gülüşmeleri uzunca
bir süre kesilmedi. Bora ise sadece
onların neşelerine ufak bir
tebessümle karşılık vermişti.
Genç adam onlara deniz kıyısındaki
bir seyyar arabacıdan haşlanmış
mısır aldı. Kendisi istemedi. Yine
ana oğul önde, kendileri arkadaydı.
Mısırını küçük küçük dişleyen genç
kız, yan gözle adamın kusursuz
profilini süzdü. Yakıcı bakışları her
zamanki gibi etrafını delip
geçiyordu. Elleri cebinde ve çok
rahattı. Konuşmadığı zaman
gerçekten korkutucu oluyordu.
İstemsiz bir şekilde adama yanaştı.
Kolunun adama sürttü. Bir adım
daha sonra yeniden yanaştı. Bu
sefer hafif dönmüş, göğsünü
adamın koluna sürtmüştü. Bora yan
yan kendisine bakınca, genç adama
sevimli bir burun kıvırmayla
gülümsedi.
Genç adam da yavaşça
homurdandı. “Beni taciz etmeyi
bıraksan iyi olur. Sözümü
tutamayabilirim...”
Keyiflenen kız, boş kalan eliyle
adamın kolundan tutup çekti ve
parmaklarının ucunda yükselip
yanağına bir öpücük koydu,
fısıldadı. “Teşekkürler...”
Adam kaşlarını kaldırınca elini
çekti hemen. Savunmaya geçti.
“Her ne kadar beni

<< 1 ... 15 16 [17] 18 19 >>