kızının taklidini
yaptı alçak bir sesle. “Her yerde
göreceğimiz tiplerden, öyle mi?
Seni şebek! Sen görürsün! Saçını
başını yolacağım!”
“Ya valla sen meraklanma diye
dedim... Benim hiç ilgimi
çekmiyor. Ben böyle erkeklerden
hoşlanmam, bilirsin!” Almanca
konuşuyorlardı.
“Ben de inandım zaten!” Dönüp
Beren ile konuşan adama bir göz
attı Della. “Yalan mı söylüyor...
Gerçekten bu gece için konuştunuz
mu?”
Al sana bir yalan daha. Genç kız
dişlerini sıktığını belli etmemek
için fısıldadı.”Evet, birazdan
söyleyecektim ama... o biraz erken
geldi.”
“Ne yani? Tanımadığımız bir
adamla, gezmeye mi çıkacağız?
Kesinlikle olmaz.”
“Şşşt, anne yavaş. Beren ne kadar
sevindi bak! Babam öldüğünden
beri hiç dışarı çıkmadık. Çocuk
hapis kaldı burada. Hem senin için
de iyi olacak. Gece havası alırsın.”
“Ben burada hava alıyorum
zaten?”
“Anne, sen gelmezsen beni
çıkaracak. O zaman da yalnız
kalacağız. Bunu istemezsin, değil
mi?” Bu apaçık bir tehditti.
Kadın susup geriye baktı. Bora’nın
kısık sesle yaptıkları Almanca
konuşmaları duyabildiği ama
anlamadan öylesine baktığını
görünce, yakalanmış gibi utandı.
Kızının önünden bir kahve fincanını
kendisine aldı. Adama yaptığı
kahveyi vermek, Belen’e
düşmüştü.
Genç adam yarı kapalı gözleri
arasından, anne kızın ne kadar
birbirine benzediğini düşünüyordu.
Belen’in kırklı yaşlarda en az
şimdiki kadar güzel olacağını
anlamak zor değildi. Midesi kasıldı.
O yaşlarda kim bilir kimin karısı,
hangi güzel çocuğun annesi
olacaktı. Genç kızın hamile halini
düşünmek, dümdüz karnının içinde
başkasına ait bir bebek taşıdığını
hayal etmek bütün keyfini
kaçırmaya yetti. Bu konuda bir
şeyler yapmalıydı.
Kahveyi veren kızın elleri, ellerine
dokundu. Belen özellikle adamın
elini dokunarak, dikkatini çekmek
istemişti. Yalvarırcasına bir bakış
attı adama.
“Belki de başka bir zaman gitsek...
daha iyi olur...” diye konuştu.
“Rahatsız mısınız?” Bora doğrudan
Della’ ya sormuştu.
“Yok da... Biraz şaşırdım

<< 1 2 [3] 4 5 ... 19 >>