doğrusu.”
Adamın kara gözlerindeki bakış
herkesi ikna edebilirdi. “Ne kadar
zamandır bizimlesiniz, Bora Bey?”
“Bugün ikinci gün!”
Della neredeyse düşüp bayılacaktı.
“İki mi?”
“Bir buçuk diyelim.”
Gülümseyerek, cazibesinden
habersizmiş gibi Della’ ya baktı.
“Dün sabah geldim.”
“Kızım yeni tanıştığı insanlara pek
yaklaşmaz ama...” Gözü kızına
kaydı kadının. Belen o sırada genç
adama bakıyordu. Minik kızının
bakışlarındaki endişe dolu
yumuşaklık, kendisini hayrete
düşürdü. Belen başkalarının
yanında, genel olarak vahşi ve
soğuk bir tavır takınırdı. Ama şu
anda uysal bir eş gibi, ailesinin
sevdiği adamı beğenip
beğenmeyeceğinden emin
olamayan bir kadın gibi, yerinde
huzursuzca oturuyordu. Kalbi kızı
için sızladı... Zamanı gelmişti
anlaşılan?..
“Evet, genelde kızım kimseye pek
güvenmez ama demek ki siz bir
istisnasınız.” Nazikçe adama
gülümsedi. “Teklifinizi kabul
ediyorum. Kahvemizi içtikten
sonra, hazırlanıp çıkarız. Sizi
bekletmeyelim. Bizim için de bir
değişiklik olur.”
“Harika! Ama bana Bora demenizi
tercih ederim. Hoşlandığım
insanların ismimi söylemeleri de
çok hoşuma gider.”
Della gerçekten keyiflendi. Belen
biliyordu ki artık annesi de adamın
etki alanına girmişti. Zavallı
annesi... Zavallı kendisi...
“Beren, hadi oğlum! Gidip
hazırlanalım. Belen sen de üstüne
güzel bir şey giy istersen.” dedi
annesi. Tiril tiril giyinmiş olan
Bora’nın yanında kimsenin sönük
kalmasını arzu etmiyordu.
“Tamam anne. Önce siz çıkın. Bora
Bey yalnız kalmasın.” dedi kız.
Annesi çıktığında da hızla adamın
önüne gidip yüzünü adama doğru
eğdi. Ellerini koltuğun kenarlarına
dayamıştı. Alçak bir sesle bağırdı.
“Ne yapıyorsun sen ya! Beni
çıldırtıyorsun. Çığlık atacağım
şimdi. Neden bu kadar küstahsın?
Neden beni rahat bırakmıyorsun?”
Güzel gözleri çok ateşliydi.
“Benden ne istiyorsun?” Bu soruyu
çok sık sormaya başlamıştı adama.
“Beni neden hep zor durumda
bırakıyorsun?”
“Senden neler istediğimi bir
bilsen...” diye

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 19 >>