okumak
dışında tabii, dünyanın her yerini
gezmişti. Ayrıca bir holdingin ve
daha birçok şirketin sahibi olarak,
yine gezmediği yer kalmamıştı.
“Oldukça sık iş seyahatine
çıkıyorum...” diye kestirmeden
açıkladı. Sonra bir anısı aklına
gelince keyifle güldü.
Sebebini açıklamak zorunda
hissetti.
“Bir seferinde babam beni sekiz ay
uzak doğuya yollamıştı.
Üniversiteden çok önce! Kendimi
korumayı öğrenmem için... Orada
Türkler de vardı. Hatta Tamer ve
Tahir ile sürekli görüşüyoruz. İyi
arkadaşız. Bir okulda eğitilirken,
onlarla birlikte yılan, böcek falan
yemek zorunda kaldık.” Yandan
kıza baktı. “Bu yüzden hiç yemek
seçmem. Her şeyi yerim.”
Adamın gizemli tarihçesi, gittikçe
ilginç olmaya başlıyordu. Atletik
yapısının sebebi de yavaş yavaş
belli oluyordu. Kardeşi atladı.
“Karate mi biliyorsun?”
“Yok... ama ona benzer bir şey.
Daha sert. Seni de bir okula
yazdırmak iyi olabilir.”
“Kavga etmeyi öğrenmesine gerek
yok.”dedi Belen sertçe. “Hayatta
kavga etmeden de kendini
koruyabilir...”
“Abla... ben de istiyorum. Bu sene
arkadaşlarım gideceklermiş zaten.
Anne ne olur! İzin ver. Ablam
vermez.”
Annesi sessizce onayladı.
“Bakalım. Bence de biraz... kendini
korumayı öğrensen fena olmaz...”
Çocuk şımarık, inatçı bir
gülümsemeyle ablasına baktı.
Gözleri, oh der gibiydi. “Hem
ablam üniversitede iken, ben seni
korurum anne!”dedi kendinden
emin bir sesle. “Çok güçlü
olacağım.”
Araba Alanya’ya girmişti bile. Genç
kız, hayatlarının alt üst olmaya
başladığını hissetti. Bu adam elini
attığı her şeyde, kendisini silip
geçiyordu.
Genç adam denize sıfır, lüks bir
kafeteryada durdu. Diğer yerlere
göre, daha sakin olması, pahalı
olduğunu gösteriyordu. İçeriden
gelen canlı müzik sesi, diğer
yerlerdeki veya diskolardaki gibi
kafa şişirici değildi. Kapı
görevlisinin koşarak gelmesi ve
gözlerinin tanıdık bir saygıyla
adama bakması, Bora’nın buraya
daha evvel de geldiğini
gösteriyordu. Kendileri de birkaç
kere buraya babaları

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 19 >>