Başka kimleri
aleyhimize çevirdin? Tabii, sende
para çok! Biz, senin için çiğnenip
yutulacak minik lokmalarız. Ama
hiç değilse dürüst olsaydın?
Bizimle oynamasaydın?”
“Ben hep dürüsttüm...” dedi adam
sakince.
“Bu mu dürüstlük? Annemi
etkiledin. Kardeşimi etkiledin.
Şimdi her şey meydana çıktığına
göre onların ne kadar üzüleceğini
hiç mi umursamıyorsun?”
Adam yavaş ama daha da sakin bir
sesle cevap verdi. “Hayır.”
Belen nefesini tuttu. Adamın
cevabı ciğerini delmişti. “Senden
nefret ediyorum...” diye fısıldadı.
Adam hiç cevap vermedi. Gözlerini
bile kırpmadan kıza bakıyordu.
“O da bir duygu...” diye mırıldandı
sonra. “Hiçbir şey hissetmemenden
iyidir. Onların üzülmesini
umursamıyorum çünkü
üzülecekleri bir şey yapmıyorum.”
“Hemen motelimi terk et!” dedi
kız tıslarcasına. “Paranı da seni de
istemiyorum. Bize yaptığın
masrafların karşılığı olsun.” Bal
rengi gözleri dolu doluydu. Genç
adamın duruşu değişmedi. Bir iki
saniye kıpırdamadan durdu. Ama
dişleri sıkılmıştı. Gözleri ne cevap
vereceğini bilemiyormuş gibi kızı
süzüyordu. Sonra küçük
omuzlarından tutup, bastırarak
yatağa oturttu. Kızın direnmesine
müsaade etmedi. “Otur!” dedi
belirsiz bir sertlikle.
Kendisi de yanına oturdu. Teninin
mis gibi kokusu Belen’in genzine
doluyordu. Sinirli bir telaşla yatağın
kıyısında ondan uzaklaştı ama adam
kolunu yakalayıp daha fazla
uzaklaşmasını engelledi.
“Bak!” dedi uyaran bir sesle. “Sana
karşı artık açık olacağım...”
“Daha açık olacak ne var? Bütün
istediğin şu lanet motel...
Anlamıyor musun? Sizin şirketiniz
bir dev olabilir. Ama burada bir
sürü küçük insan çalışıyor, Boran
Bey. Her birinin ailesi,
geçindireceği bir yakını var. Ben
hepsine karşı sorumluyum. Allah
da biliyor ya, defalarca satmayı
düşündüm. Borç içinde yaşamak
kolay mı zannediyorsun?
Kendimizi kurtarabilirdim ama ya
onlar? Yıllarını buraya vermiş tüm
bu insanların hayatı mahvolacak.
Bundan daha açık ne var ki? ”
“Hepsine iş vereceğim...”
“Nasıl

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 13 >>