garantileyeceksin? Kendi
yağında kavrulan bu insanlar başka
işlerde çalışamazlar ki artık.”
Genç adam kızın nemli gözlerini
süzüyordu. Ağlamıyordu... Nefret
dolu bakışlarının gücü tutuyordu
gözyaşlarını! Gerçekten de ağlayıp
bu kalpsiz adamı daha da mutlu
etmek istemiyordu Belen.
“Burayı, bizi, hemen terk etmeni
istiyorum” dedi kararlı bir sesle.
“Artık sizinle konuşacağımız bir
şey yok Boran Bey! Bu motel
satılık değil. Ne kadar isterseniz
isteyin, satılık değil. Onu
olamayacaksınız! Asla!”
Kalkmak istedi. Ayağa kalktığında
genç adam sertçe onu kolundan
tutup kendine çevirdi. Çırpınmasına
müsaade etmeden incecik belinden
yakaladı. Başı ince bluzunun
altından fışkıran göğüsleri
hizasındaydı.
Adam gerçekten de kederli
görünüyordu. Belen o ıslak saçları
yakalayıp göğsüne bastırmayı öyle
arzuladı ki, bu düşüncesi yüzünden
kendisinden nefret etti. O çıplak
omuzlara sarılmak için dayanılmaz
bir arzu duyuyordu. Her şeye
rağmen gitmesini... hiç
istemiyordu. Ağlamamalıydı...
Neden bu adam? Neden? Neden
hayatı bir günde karma karışık
olmuştu? Neden böyle bir
adamdan hoşlanmaya başlamıştı?
Genç adam onu belinden sarstı
hafifçe... Kaşları çatılıydı. “Ben bu
moteli istediğimi hiçbir zaman
söylemedim ki Belen!” dedi birden
bire... Sert sesi odada yankılandı.
Belen yanlış duyduğu düşüncesi ile
donup kalmıştı.
“Na...Nasıl moteli istemiyorsun?”
dedi genç kız hayretle
kekeleyerek. “Sen bu moteli
istiyorsun!” Vahşi bakışlarındaki
kızgınlık daha gitmemişti.
“Hayır!” dedi genç adam iyice sert
bir sesle... “Bunu sen söylüyorsun!
Benim hiç umurumda değil! Motel
senin olsun... Ben burayı
istemiyorum.”
Belen hayretle nefesini tuttu.
Akmaya hazır gözyaşlarıyla dolmuş
gözleri adamın yüzünü inanmazca
süzüyordu. Fakat yanlışlık yoktu!
Bu rezil adamın samimiyeti,
yüzündeki ifadeden belliydi. Peki,
ama?.. Moteli istemiyorsa o
zaman?..
“Ama... ama... O zaman ne?” dedi
zorlukla.
“Sana söyledim...” diye
homurdandı adam.

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 13 >>