yatağında! Gerçi fena
olmazdı ama...
Kahvesini alıp, onlardan
uzaklaşmak istedi. Çardağa gidip,
üzeri küçük yastıklarla kaplı üç
kişilik salıncağa oturdu. Kendisini
ileri geri sallayarak onları izledi.
Boran kahvesini içerken komik bir
şey anlatmış olmalıydı ki, annesi ile
kardeşi kıkırdadı. Sesleri geliyordu
ama ne dedikleri duyulmuyordu.
Bora’nın iki zıpkını yanına
koyduğunu görmüştü. Onun yarın
dalmasına engel olmalıydı. Bu
mevsimde o kayalık çok tehlikeli
olurdu. Bir sürü mercan, çılgın
dalgalar ve yoğun akıntı, en
tecrübeli dalgıçlar için bile
tehlikeliydi. Üstelik adam sadece
şnorkelle dalıyordu.
Bir süre sonra gözlerinin
kapandığını hissetti. Bu gün ne
kadar da çok uyumuştu? Hâlâ
uykusu geliyordu. Adamın
kollarında geçirdiği uzun dakikalar
onu yormuş olmalıydı. Seksin çok
enerji harcattığını kabul etmeliydi.
Fakat şu baş belası adam, sanki bir
vampir gibiydi. Hiç mi yorulmazdı
bu adam? Vücudunun duruşundan
bile, hâlâ enerji dolu olduğu
belliydi. Şu anda bile kendisini
onun kollarına bıraksa, biliyordu ki
yine aynı enerjiyle bedenine
sahiplenecekti. Mini eteğinin
altındaki açıkta kalan bacaklarına
bakınca, onların adamı nasıl
sarmaladığını hatırladı ve utandı.
Yavaşça aralık bacaklarını kapatıp,
farkında olmadan iki elini,
yaşadıklarını gizlercesine kasığının
üzerine koydu. Yaş gününden bir
gün önce kadın olmuştu. Değişik
bir hediyeydi. ‘Ama çok güzeldi?’
diye uykulu gözlerle düşündü. ‘Onu
uyarmalıyım. Önemsizmiş gibi
söylerim. Evet, zaten ona önem
vermiyorum ki? Birazdan
uyarayım! Çılgın aptal... Göz göre
göre hayatıyla oynuyor!
Benimkiyle de...’
Uyuduğunun farkında olmadı. Bu
yüzden annesinin hafifçe
dürtmesiyle gözlerini açtığında bir
an nerede olduğunu anlayamadı.
Sonra hatırladı. Hemen doğrulmaya
çalıştı ama annesi ona sevgiyle
engel oldu.
“Tamam, yavrum. Sakin ol. Bir şey
yok. Uyuyakaldın!”
“Bora?..” dedi istemsizce.
“Gitti... Az önce... Üşümeye
başlamışsın. Hadi yatağına. Biz
masayı

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 18 >>