da
kendine zaman ayır! Çok mu işin
vardı ki? Misafirimiz olacağını sana
söylemiştim.” Belen yutkundu.
Eyvah! Annesi biraz kızgındı! O
değerli misafirinin kollarında
keyiften kıvrandığını söyleyemezdi
ki!
“E..Evet anne. Biraz iş vardı.
Kusura bakmayın Boran Bey...
Şerefsiz kasap bize et vermeyi
kesmiş de... o canımı sıktı biraz.
Kim bilir arkasında hangi hain
amaç vardır?”
Genç adam keyifle gülüp başını
salladı. Olaydan haberdar olduğu o
kadar belliydi ki. Belen’in yüzü
iyice asıldı. “Buyurun... Bu da
telefonunuz. Motelde
unutmuşsunuz.” dedi tersçe.
Annesi duraladı. “Odamda unuttum
dememiş miydin?” diye sordu
adama. Belen kıpkırmızı kesildi.
Keşke dili tutulsaydı,
konuşmasaydı. Keşke telefonu
annesi gidince verseydi.
Bora soğukkanlılıkla cevapladı.
“Kat görevlisinden kendi
anahtarıyla açıp, Belen’e vermesini
rica etmiştim.” dedi. Bu cevabı bu
kadar hızla bulması Belen’i de
rahatlattı. Elinde olmadan ona
minnet duydu. Ama sadece bir an!
Annesi eve girince adama baktı
kızgınlıkla... Bora dikkatini mangala
vermiş görünüyordu. Kendisiyle
ilgilenmemesi kızı çıldırttı.
“Bu ne şimdi?” diye hiddetli, ama
annesinin duyamayacağı bir sesle
sordu. “Burada ne arıyorsun?
Zaferini mi kutluyorsun? Daha elde
edeceğin ne kaldı ki? Beni de
aldın? Şimdi motel mi?”
“Dediğim gibi, motel beni
ilgilendirmiyor...” dedi genç adam
alayla. “Ayrıca seni alırken çok da
şikâyet etmiyordun?”
“Terbiyesizlik etme lütfen!
Yalvarırım, ne olursun... Git... Bizi
bırak... Görmüyor musun? Ailem
sana alışıyor. Onları da kıracaksın?”
“Çabalarını takdir ediyorum, Belen.
Fakat hâlâ yanıldığın noktayı
göremiyorsun...”
“Ya...Yanılmak mı? Ne...nerede?”
“Gitmem konusunda... Bensiz
olmayı şu an için unut. Gidersem...
Eğer gidersem... sen de benimle
gelirsin. Sen gelmeden, şuradan
şuraya kıpırdamam. En azından
önümüzdeki birkaç yıl... Benden
başka hiç kimsenin sana
dokunmasına izin vermem.“
Belen şok içindeydi. Güzel gözleri
titredi. Dudakları

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 18 >>