kavrayıvermişti. Bu
düşünce bile inanılmaz dehşet
vericiydi. Topu topu üç gündür
tanıdığı bir adamı, inanılmaz bir
şiddetle, acı verici bir aşkla
seviyordu. Gözleri doldu. Ona
âşıktı! Bu lanet adamı seviyordu!
Allah’ım! Bu nasıl olurdu? Nasıl bu
kadar kısa zamanda bir erkeğe âşık
olabilirdi?
“Belen! Soruma cevap ver!
Evlenmek mi istiyorsun?
Bekâretinin karşılığı bu mu?”
Belen’in nefesi kesildi. Bunu ona
yapabilir miydi? Adamı kafese
sokabilir miydi?
“Elbette hayır!..” diye yalan attı
aceleyle. “Niye isteyeyim ki? Bu
konuda üzgün olsaydım, senden
dün evlenmemizi isterdim. Ama
istemedim değil mi? Beni
bekâretimi kullanma konusunda
suçlaman hiç doğru değil. Seninle
evlenmek falan istemiyorum.
Sadece... sadece babasız bir çocuk
doğuramam.” diyerek onu
rahatlatmaya çalıştı. Onu asla
evliliğe zorlayamayacağı gibi,
kendisine bir daha bu kadar soğuk
bakmasına dayanamazdı.
Adam bu sözler hiç de rahatlamış
gibi durmuyordu. Aksine sanki
kızmıştı? Sanki evliliği istemediği
için öfkelenmişti! “Demek
evlenmek istemiyorsun?” dedi
adam ters bir sesle.
Belen içini çekip siyah gözlerin
derinliklerine baktı. “Merak etme!
Hamile olsam bile seni evlenmeye
zorlamam. Ne olur bakma bana
öyle!” Adam cevap vermeyince,
dudaklarının arasından mırıldandı...
“Sen zorunlu olduğun için
evlenmek ister miydin?”
Adam önce sustu. Bir süre
konuşmadı ama sonra “Hayır.” dedi
net bir şekilde. “Kahvaltını yap ve
endişe etme. Eğer ki hamile
kalırsan, ben sorunu rahatlıkla
çözerim. Ama şu anda tartışacak
bir konu görmüyorum. Henüz
kesin olan hiçbir şey yok! Her
şeyin bir çaresi bulunur.”
Belen’in hiç iştahı yoktu. Bu sabah
ne güzel başlamıştı oysa.
Mutlulukla uyanmıştı ve... şimdi hiç
mutlu değildi. Şu dayanılmaz adamı
sevdiğini keşfetmek çok sarsıcıydı.
Çocuğu olabileceğini öğrenmek de
dayanılmazdı. Başka zaman olsa
harika bir hediye olurdu ama...
“Kalkabilir miyim?” diye sordu
yalvarırcasına.
Bora elindeki kuşun uçmak üzere
olduğunu

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 18 >>