Sesindeki
ton, çocuğu ürpertmişti. “Ona
erişmek istediğinizde ne
yapıyorsunuz?”
“Kemal Bey var. O işlerle
ilgileniyor. Gerekirse, buluyor da.”
Bora çocuğu orada bırakıp döndü.
Ne yapacağını bilemiyordu. Bu
aptal kıza, eve gidip dinlenmesini
söylemişti. O ise kalkıp minibüsle
yolculuk yapıyordu. Belki de bir
eczaneden ilaç alıp daha var bile
olmayan bebeği düşürmeye
uğraşacaktı.
“Saçmalıyorsun.” dedi kendi
kendine. “Sanki bir aylık bebek?
Daha ortada bebek olma durumu
bile yok. Bunu beceremez!” Her
nasılsa Belen’in, doyasıya öpmeyi
arzuladığı dümdüz karnında kendi
bebeğini düşünmek, içini ısıtmıştı.
Bu da öfkesinin artmasına sebep
oldu.
Eliyle siyah saçlarını geriye
atarken, “Bu kıza acil alınacaklar
var.” diye homurdandı yine. “Önce
bir telefon almak lazım! Nasıl cep
telefonsuz gezer ki? Bir tane de
araba... Evet, araba şart! Ehliyeti
var mı acaba? Aptal kız! Şimdi kim
bilir nerede?”
Dönüp arabasına gitti. Kontağı
çevirip, hızla Alanya’ya doğru
çevirdi yönünü.
BÖLÜM SONU
FMArsal - Çığlık · 9 Noyabr 2011 ·
Beyen · Tam Ölçüde Bax · Send as
Message · Paylaş · Şekli Şikayet Et
69 nefer nefer bunu beyenir.
Bir açıqlama yaz...
Rey Bildir
Ya da şe

<< 1 ... 16 17 [18]