kendisine donuk donuk
bakan kızın üzerindeydi. Belen’in
gülmeye hiç niyeti yok gibiydi.
Onun kendisini yanına çağırmasının
bir sebebi olmalıydı? Yoksa
biliyordu ki, o asla yakınlaşmak
istemezdi. Dün öğleden sonra
olanlardan sonra, Belen’in sanki hiç
olmamış gibi davranmaya niyetli
olduğunu anlamıştı. Ve dün gece
kendisine hakikaten çok kızmıştı.
Ama şimdi... Şimdi ne olmuştu da
yanına çağırıyordu? Birdenbire
genç kızın neden değiştiğini
anlayamıyordu. Gözleri yine soğuk
bakıyordu ama... sanki başka bir
şey daha vardı? Anlayamadığı bir
şey! Öfke değildi... Bu sefer ki
öfke değildi. Fazla... Fazla ne?
Kahretsin! Yanına çağırmasının
sebebini anlayamamıştı.
“Bugün yaş günüm.” diye yine
tekrarladı kız. “Senden yaş günüm
için bir şey istiyorum.” Yanındaki
kumluk yeri yeniden işaret etti.
“Yanıma gelsene...”
Bora isteksizce yanaştı. Ona şu
anda yakın olmak istemiyordu.
Zaten bütün aklı onunla meşguldü.
Bir de vücudunun yaydığı
inanılmaz cinsellikle baş etmek zor
olacaktı.
“Balıklar derinlere kaçacak...” diye
mırıldanırken kız uzanıp onun kaslı
kolunu tuttu. Yanına çekti.
“Gidersin yine...” dedi yalvaran
bakışlarla. “Konuşmamız gereken
şeyler var.”
Genç adam, yavaşça yere
çökerken, Belen elini geri çekti
hemen. Bora elindekileri bir yere
bırakıp, alaycı bakışlarını kıza
çevirdi.
“Peki, yaş günü kızı. Benden ne
istiyorsun, söyle bakalım?”
“Korkma, hediye falan
istemiyorum.”
“Korkmamıştım zaten” dedi adam
gülümseyerek. “Ben hediyeni
çoktan aldım.”
Belen inanmazca gözlerini
büyütünce, genç adam güldü.
Sırtüstü uzanıp, başını kızın
kucağına koydu. Kıpırdanıp iyice
yerleşti. Çocuk gibi başını sağa sola
çevirip en yumuşak yeri buldu.
Kara gözleri gülüyordu. Kızın bir
elini de alıp, kendi kara saçlarına
götürdü. Belli ki okşamasını
istiyordu. “Elbette aldım. Hem de
sana layık güzel bir hediye.
Sevgilime en iyisini almam
gerekirdi, değil mi? Karşılık olarak
biraz ilgi hak etmiyor muyum?”
“Ben senin sevgilin değilim!”

<< 1 2 [3] 4 5 ... 18 >>