kızın gözlerinde bir ifade
arıyordu ama kendisi için küçük bir
kıvılcım bile göremedi. Gerçekten
de Belen şu an için hislerini iyi
saklıyordu. Bunun üzerine genç
adam tembel tembel gülümsedi.
“Ben gidince beni unutacaksın,
öyle mi?”
“Elbette!”
“İlk erkeğini? İlk seviştiğin
adamı?” Parmak uçları yeniden
göğüslerine kaymıştı. “Bunları
okşamasına izin verdiğin... beni?”
“Kesinlikle! Bora! Yapma lütfen
şunu! Huylanıyorum.” Adamın
parmağını çekti ve sıkıca iri elini
tuttu. “Bugün gidersin, değil mi?
Moteli sana satmayacağıma emin
ol!”
“Yapamayacağım şeyler isteme!”
dedi genç adam gözlerini yumup.
Kızın varlığı zaten içini ısıtıyordu,
şimdi de bu ince bacaklar üzerinde
yatarken, yüzünü dümdüz midesine
yaslamışken, uyanmamacasına
uyumak istiyordu.
Belki beş, belki on dakika o şekilde
kaldılar. Belen kucağındaki güzel
yüzü dakikalarca seyretmekten
kendini alamadı. Bu suratı nasıl
öpüp okşadığını gayet iyi
hatırlıyordu. O pozisyonda
oturmaktan da yorulmamıştı. Sanki
bedeninin bir parçasıydı adam. Eli
hâlâ adamın saçları üzerindeydi.
Göbeğinde nefesinin sıcaklığını
hissediyordu. Aslında iki eli ile
sarılıp sıkıca kendisine çekmek
istiyordu. Yine dudaklarını
bedeninde duymak istiyordu.
Maharetli ellerinin vücudunun her
noktasında gezinmesini istiyordu.
Ama artık bu işin bir sonu gelmişti.
O gitmeliydi. Gitmeliydi...
Hayatından çıkmalı ve bir daha geri
dönmemeliydi. Peki ya gitmezse?
Görünüşe göre kısa vadede
gitmeye hiç niyeti yoktu! Her şeyi
alıncaya kadar burada kalacak
mıydı?
“Bence sen gitsen iyi olur” diye
mırıldandı Bora. Sanki onun aklının
içinde birbirini maşayla kovalayan
düşüncelerle konuşur gibiydi. Ama
az sonra öyle olmadığını anladı.
“Aklıma kötü şeyler geliyor...”
diye yavaşça ekledi genç adam.
“Sen?” diye sordu ona. Yeniden
gerçeğe dönmüştü ve bu kahrolası
adam anlaşılan hâlâ dalmayı
düşünüyordu...
“Dediğim gibi... Dalmayı plan...”
“Hayır, dalma!” diyerek aceleyle
genç adamın sözünü kesti

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 18 >>