kız.
Sesindeki titremeyi engellemeye
çalışıyordu. Dudaklarını sıktı. Genç
adam henüz tıraş olmamıştı. Elini
hafif sakallı yüze doğru götürdü
ama sonra hemen vazgeçti.
“Dalmayı sonra yaparsın... Gidip
kahvaltı edelim...” dedi ansızın.
Bora hayretle gözlerini açtı.
“Beraber mi?”
“Niye olmasın? Zaten sayende
herkes dedikodumuzu yapıyor.
Kahvaltıdan sonra güzelce
hazırlanır, tıraş olur ve... bana
hediyemi verirsin.”
Kucağındaki yüzün bir tür
bocalama içinde olduğu belliydi.
Büyük ihtimalle Bora bu hafif
yakınlığın, beraber olma isteğinin
neden kaynaklandığını düşünüyor
olmalıydı.
“Hediyeni akşam vereceğim.” diye
mırıldandı adam. “Hep birlikte
Alanya’ya gidip orada kutlamaya
karar verdik...”
Kız nefesini tuttu. “Verdik mi?
Kiminle?”
“Annenle tabii.”
“Şu cüretine dayanamıyorum.”
dedi Belen kızgınca. Gözleri
yanıyordu. “Sanki aileden biri gibi
hayatımızın içinde geziniyorsun.
Varlığımı hiç dikkate almıyorsun?
Beni umursamıyorsun? Sahibimmiş
gibi davranıyorsun?”
“Aksine... Varlığını çok dikkate
alıyorum.” dedi adam arzuyla.
“Görmezden gelinemeyecek kadar
güzelsin. Daha ilk dakikadan
itibaren, seni kollarıma almak için
yanıp tutuşuyorum. Ama küçüksün.
Çok hırçınsın. Seni serbest
bıraktığım an kaçıp gidecek bir kuş
gibisin. Bana iyice alışıncaya kadar
seni serbest bırakamam.”
Adamın kısa itirafı ve arzusu,
içinde bir mutluluk uyandırsa da,
bir yandan da endişe yaratmıştı.
“Sen isteyince kollarına
atlayacağımı mı sanıyorsun?” dedi
inatla. Elini adamın saçından çekti.
“Söz verdiğim gibi...” dedi adam.
“Senin istemediğin hiçbir şeyi sana
yapmayacağım. Bir şey hariç! Beni
kendinden uzaklaştıramazsın. Ne
yaparsan yap, nereye gidersen git,
hayatında ben de olacağım.
Planlarını yaparken beni de dâhil
edeceksin. Ne planı yaparsan yap!
Ben de varım!”
“Sen... Sen delisin. Küstah bir deli!
Çok kendini beğenmişsin. Ben buna
ancak gülerim. Ayrıca ben
Ankara’da okurken, senin
İstanbul’dan beni nasıl kontrol
edeceğini çok

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 18 >>