daha zor bulur!’ diye geçirdi
içinden. Metin’in kulağına eğildi
çaktırmadan. “Hepsini çöpe at!”
diye fısıldayarak emretti. “Ortada
görürsem seni kovarım!”
Metin açıkça yutkunmuştu. Belen
sanki hoş bir şey söylemiş gibi
genç çocuğa gülümsedi. Madem bu
pervasız adam kendisi üzerinde bu
kadar hak iddia ediyordu,
kendisinin de ona ait hakları
olmalıydı. O bedene zarar verecek
bir ortam oluşsun istemiyordu..
Yan gözle Bora’ya baktı. Genç
adam durumdan habersiz, sehpanın
üzerindeki gazetelere ayaküstü göz
atıyordu. Yanına gidip başını
yakışıklı suratına kaldırdı. “Gidelim
mi?” diye sordu.
“Evet, ama önce bir tıraş
olsaydım?”
“Merak etmeyin Boran Bey, şimdi
bile çok yakışıklı görünüyorsunuz.
Alman kızları cazibenize yine
bayılacaklar.”
Genç adam durumdan habersizmiş
gibi etrafına baktı. Oteldeki her
genç kızın, kendisini yiyecekmiş
gibi süzdüğünü, bazen de hakkında
fısıltıyla konuştuklarının gerçekten
de farkında değildi. Umurunda da
değildi. Sadece bu zarif yaratık
görüş alanında duruyordu.
Elini tehditkâr bir tavırla kızın
yanağına sürttü. “Aşkım...” dedi
alayla. “Beni her Boran Bey diye
çağırdığında, ücretini kestiğimi
unutma!”
Uzaktan birbirlerini delicesine
seven âşıklar gibi gözüküyorlardı.
Birbirlerine takılı kalan gözlerin,
aslında didiştiği belli olmuyordu.
Belen başkalarının kendilerini
seyrettiğinin farkındaydı.
“Yapma!” dedi dişlerini biraz
sıkarak. “Herkes bizi seyrediyor.”
Bora onun omzuna kolunu atarak
asansöre doğru yönlendirdi.
“Olmayan bir şeyi görmüyorlar
ki!” dedi keyifle. “Biz artık sevgili
değil miyiz?” Kendileri gibi
asansör bekleyen birkaç yabancı
turiste hafif gülümsedi. Hatta
yukarı çıkarken birkaç kelime bile
konuştu. Bu esnada kolunu asla
kızın omzundan çekmemişti.
Belen ona engel olamıyordu. Hep
kendisini inatçı zannederdi ama
adamın baskın kişiliği karşısında
çaresizdi. Her ne kadar o kolun
altında olmaktan mutlu ise de
gerçekten kaçmak isteyen bir
kuştu. Bora kendisini

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 18 >>