güzel!
Nasılsınız?”
Adamın ılık kahverengi gözleri
oğlununki gibi yanmıyordu ama
her hangi bir genç kadının içini
hâlâ titretebilirdi. ‘Ne kadar da
benziyorlar!” diye geçirdi içinden.
Aynı sert profil, köşeli çene,
çatılmaya hazır kaşlar!
“Teşekkürler Belen. Beni
hatırlamana sevindim, yavrum!”
dedi adam nazikçe. Yerinden
kalktığı için uzun boyuyla kıza
tepeden bakıyordu. Kendi uzun
boyuna rağmen kendisini pek
küçük hisseden genç kız biraz
geriledi. Gözünün ucuyla Bora’ya
baktı ama adam oturduğu yerden
boş gözlerle kendisini süzüyordu.
Hemen bakışlarını kaçırdı.
“Umarım, rahat edersiniz. Odanızı
beğendiniz mi?”
“Evet, harika. Teşekkürler...”
Adam bir an duraladı. “Ya
anneniz? O iyidir umarım?”
“Evet, tabii, iyi tabii!”
“Ona selamımı söyle diyeceğim
ama... Bora akşam yaş günü
kutlaman olduğunu söyledi. Beni
de davet etti sana sormadan?
Umarım gelmemin mahsuru
yoktur?”
“Elbette hayır ama... e...
sıkılabilirsiniz.” Dudaklarının
titrememesi bir mucizeydi. Göz
kapaklarına haince çivi çakan
gözyaşlarının akmaması ise daha da
büyük bir mucizeydi!
“Sizin kadar güzel iki bayan
arasında sıkılmak mümkün mü?”
Genç kız adama karşı yine de içinin
ısındığını hissetti. Oğluna göre çok
daha nazik ve sevimliydi.
“Peki, görüşürüz o zaman. Boran
Bey sizi bize getirir. Yeniden hoş
geldiniz.” Bir iki adım geriye gidip,
hafifçe selamladı onları. Tam
dönüp gidecekti ki... Bora hışımla
ayağa kalktı. Kızın kendisini
önemsemiyormuş gibi davranması
ve bakışlarındaki soğukluk sinirini
bozmuştu.
“Belen!” diye seslendi arkasından.
Kız duralayınca iki adımda yanına
gidip kolunu tuttu. “Hangi lanet
olasıca yerdeydin?” diye sordu
babasının duyamayacağı kadar
alçak ama sert bir sesle. “Bütün
öğlen seni aradım...”
“Ben... ben... alışverişe
gitmiştim.”diye kekeledi. Gözleri
doluydu. Ama gururlu ve dik
çenesi ile taviz vermeden adama
bakıyordu. “Akşam için kıyafet
baktım. Size yakışmamız için.”
Adam kızın gözlerindeki nemi
görünce

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>