Sonrakı
FMArsal
ÇIĞLIK - 11. BÖLÜM
Bir an etraflarını saran sesler yok
oldu. Deniz Karadağ, donup
kalmıştı. Bunları söyleyen kimdi?
Oğlu muydu? O çapkın, kızlarla
oynayıp, sonra da evlilikten köşe
bucak kaçan oğlu muydu?
“Bebeğimizi doğurmasını çılgınca
arzuluyorum...” dedi Bora sert bir
tonla. “Sorun işte bu! Onun resmini
gördüğüm andan beri başka bir
kadını düşünemiyorum, sorun bu!
Ben onu gördüğüm andan beri
aklımdan atamıyorum. Bir
gülümsese... dünya tatlısı yüzüne
her şeyimi feda ederim, sorun bu!
Ama bana bir an yakınlaşıyor,
sonra da bir anda hızla uzaklaşıyor.
Bu da başka bir sorun. Daha çok
genç olması, ayrı bir sorun. Bu
yüzden onun hislerinden emin
olamıyorum...”
Çatık kaşlarla babasına baktı.
“En önemli sorun, benden hiçbir
şey istemiyor olması... İsteyen bir
kadın değil... Bana ait hiçbir şeyde
gözü yok... Zengin olup olmamam
umurunda değil. Sürekli benimle
mücadele halinde! Onunla beraber
olduktan sonra, ben ilk olmama
rağmen bunun lafını bile etmedi.
Ağlayıp sızlanmadı. Benden bir şey
talep etmedi. Başkası olsa peşimi
bırakmazdı. Ama o öyle gururlu
ki... Evlenmek bile istemiyor.
Oysaki ben onunla evlenmek için
çıldırıyorum.”
Genç adam fazla açıldığını
düşünmüş olacak ki, azıcık
toparlandı. Kaşları iyice çatıldı.
“Ve tatlı annesi ile kardeşi... Onları
üzmeyeceğime söz verdim. Üzen
sen olsan bile baba.” Sesi sertti.
“Bırak! Tatil merkezini git başka
yerde yap!”
Babası gerçekten de şaşkındı. Ne
diyeceğini bilemedi. Sonra iç
geçirdi. Oğlunu hiç böyle
görmemişti. Eliyle dizine vurdu.
“Pekâlâ...” diye mırıldandı. “Başka
çare bulacağım o zaman ben. Peki,
sen ne yapacaksın şimdi?”
“Onu elde etmek için her şeyi...”
Sesi çok kararlıydı. “İlk kez bir
kadın için böyle hissediyorum.
Artık yanımda olmasını istiyorum.
Gözümün önünde olması için ne
gerekiyorsa yapacağım.”
O sırada Belen, annesine kısa bir
merhaba diyerek odasına koşmuş,
kendisini yatağına atarak hüngür
hüngür ağlamaya başlamıştı.
Adamın

[1] 2 3 ... 19 >>