duyabildiği sözleri hâlâ
kulaklarında çınlıyordu.
Demek Bora kendisini fırsatçı, aptal
bir sarışın kadın olarak görüyordu?
Onunla evlenmek için yatan ve
hamile kalmaya uğraşan, tanıdığı
diğer kadınlara benzeyen fena
birisi? Oysaki sadece seven ve
onun çocuğunu taşımaktan mutlu
olacak basit birisiydi. Öylesine
seviyordu ki, o sözlerine rağmen
yine de bakışları karşısında içi
eriyordu. Adamın dediği gibi, kendi
hayatı da karma karışık olmuştu.
Bundan sonra nasıl onsuz
yaşayacaktı, bilemiyordu. Ancak bu
geceden sonra, görüşmelerini
engellemek zorundaydı. Buna bir
son vermeliydi. Ve elinden geldiği
kadar adama onunla evlenmek
istemediğini, kendisini tuzağa
düşürmeyeceğini açıklamaya
çalışmalıydı.
En azından ona karşı mesafeli
olmalıydı ki, adam kendisini kapana
kısılmış hissetmesin... Deniz Bey’in
dediğini hatırladı.
“Bence onunla evlenmelisin!”
Babası onu evlilik konusunda
zorlayabilir miydi ki? Eğer bu
olursa Bora kendisinden daha da
uzaklaşacak, belki de nefret
edecekti? Sesindeki soğukluk, şu
anda bile aklına geldikçe kanını
donduruyordu.
Adamın, buradan ayrılıp gittiği
zaman kendisini kötü hatırlamasına
dayanamazdı. En iyisi hiçbir şey
olmamış gibi hareket edip, onu
kendi haline bırakmaktı.
Ya aşkı?
Nasılsa unuturdu?.. Okuluna
başladığı zaman, derslerden dolayı
kafası meşgul olabilir ve bir ihtimal
sevdiği adamı unutabilirdi. Bu
bebek ve evlenme olayından sonra
artık adamın kendisinden köşe
bucak kaçacağından emindi. Eğer
hamile kalırsa da çocuğu doğurmak
isterdi. Ona söylemesine gerek
yoktu. Annesi ise önce biraz
kızardı ama sonra anlayış
göstereceğinden emindi.
Uzun süre içli içli ağladı. Vakit
yaklaşıyordu. Ondan nasıl uzak
kalacağına dair planlar yapıp, her
ihtimali hayalinde canlandırmaya
çalıştı. Gururu incinmişti ve bir
şekilde bunu belli etmemeli, hatta
kaybolan özgüvenini geri
kazanmalıydı.
Kalkıp güzelce duş aldı. Uzun
saçlarını kurutup, parlaklığı göz
kamaştırıncaya kadar taradı.

<< 1 [2] 3 4 ... 19 >>