arzu olmasını
umut etti. Fakat bunu kocaman bir
yalan olduğunu çok iyi biliyordu.
Onun varlığının şu anda kendisine
verdiği elektrik bile içini ısıtıyordu.
Bu korkunçtu.
Yemek boyunca adamın bakışlarını
üzerinde hissetti. Oğlundan bile
komik olan Deniz, kendisini de sık
sık güldürdü. Bora fazla
konuşmamış, ama ara ara babasının
takılmalarına karşılık verip ikisini
de güldürmüştü.
Belen’in nihayet gülüyor olması
Bora’yı inanılmaz mutlu etmişti. Bu
dünya güzeline üzülmekten çok,
gülmek yakışıyordu. Onu üzdüğü
için saatlerdir kendisinden nefret
ediyordu. Üzülmemesi için her şeyi
yapardı. Buna evlenmek de dâhildi.
Ama uzun süre evliliği
düşünmemesine rağmen, söz
konusu bu kız olunca, evlilik
kendisi için bir ödül gibi
görünüyordu. Onunla evlenip
çocuklarının annesi olmasını
istiyordu. Evlenmeden, onu
başkalarından koruyamayacağını
biliyordu. Bu nadide hazine,
sahiplenilmek için çok
meydandaydı. Hiçbir erkeğin uzak
kalamayacağı kadar meydandaydı.
Yemek tabakları kaldırıldığında,
yerine hemen çok güzel süslenmiş
bir pasta geldi. Üzerinde tam da
Belen’in yeni yaşı kadar mum
vardı. Kız utangaç bir tavırla
mumlarını üfleyip, kocaman
gözleriyle mutluğunu belli etti.
Önce annesine sarıldı. Gözleri
sulanmıştı. Sonra Deniz’in kendisini
yanaklarından öpmesine müsaade
etti.
Sıra âşık olduğu adama gelince,
bıçak gibi kesen güzelliğiyle
“Teşekkürler!” diye fısıldadı.
Öpmesi için yanağını uzatırken,
Bora ansızın yüzünü iki eliyle
yumuşakça avuçladı. Derin
gözlerine bakarken, dudaklarına
çok tatlı, küçük bir öpücük koydu.
Belen’ in gözleri ister istemez
kapanmıştı.
“Mutlu yıllar!” dedi sımsıcak.
Della bakışlarını kaçırdı. Bu kadar
güzel bir çift hiç görmemişti. Biri
de kendi kızı olduğu için çok
mutluydu. Kızı rahatsız olmasın
diye öpüşmeyi görmezden geldi.
Yerine oturdu. Yan taraftaki el
çantasından küçük bir paket alıp
kızının önüne koydu.
“Mutlu yıllar, hayatım” dedi
sevgiyle.
“Anne, ne tatlısın.” dedi utanan
genç

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 19 >>