yüzden
yarım ağız da olsa evlilikten
bahsediyordu. Ah, zavallı aşkı!
Nasıl da sıkışmıştı? Onun kara
kafasını göğsüne gömmeyi o kadar
istiyordu ki... Avutmak,
korkmamasını söylemek...
“Hayır...” dedi hüzünle. “Anne,
hayır...”
Kadın tutulmuş, kalmıştı. Deniz
kadının ellerini sıktı. Gözlerinde
güven verici sımsıcak bir bakış
vardı.
“Oğlumun kadınlar konusunda çok
başarılı olduğunu söyleyemem.
Hatta çoğu zaman seçimleri hep
yanlış olmuştur. Ama... Belen onun
görüp görebileceği en iyi kadın...
Buna eminim. Lütfen kabul et.”
“Ben... ben...” diye kekeledi Della.
Belen kocaman gözlerle bir
annesine, bir de Bora’ya baktı.
Neden kendisine yardım etmiyordu
ki? Neden kendisinin de evlenmek
istemediğini söylemiyordu?
Babasından bu kadar mı
çekiniyordu?
“Anne... bu olmaz. Hayır...”
“Della! İzin verirsen bu iş olur.”
diye ısrar etti adam. İnanılmaz
yumuşak ve sevecendi. Bora ise
sabit bakışlarla kıpırdamadan
duruyordu.
Kadıncağız şaşkındı. Karşısındaki
adam açıkça çekiciliğini de
kullanıyordu. Kalbini birkaç saattir
saran çarpıntı daha da artmıştı.
“Evet... tabii ama... Belen’e de...”
Adam sözünü bitirmesine müsaade
etmeden ayağa kalktı ve kadını da
ayağa kaldırdı. “Tamamdır. Bundan
sonrası onlara ait! Hadi biz
gidelim... Pastayı sonra yeriz.”
Della eline tutuşturulan çantasıyla
adamın kendisini sürüklemesine
ister istemez müsaade etti. Sadece
“Ama... ama..” diye hâlâ
kekeliyordu. Kızının yalvaran
bakışlarını görmesine rağmen, o
anda onların yalnız kalmalarının iyi
olacağını düşündü. Koluna giren
sevimli adamın kendisine
sokulmasıyla da zaten
heyecanlanmıştı. Nasılsa ikisi de
artık yetişkin insanlardı. Başlarının
çaresine bakabilirlerdi.
“Biz nereye gidiyoruz?” diye sordu
sadece.
“Gidip gençliğimizin tadını
çıkaralım. Hem bakalım bu oğlanın
arabası kaç kilometre sürat
yapıyor?” Kolunu yavaşça
omuzlarına atarken, inatçılığı ve
cüretkârlığı aynı oğluydu.
Giderken “Sen benim çocukken
uzak doğuda bir yerde altı

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 19 >>