ay
böcek yediğimi biliyor muydun?”
diye kıkırdadı. “Bu bizim aile
geleneğimizdir. Yakında onların
çocukları da gider... Kim bilir, belki
onlardan başka birilerininki daha
gider! Seneye Beren’i de
göndermeye ne dersin?”
Onlar gittiğinde, Belen sessizce
adamı süzdü. Parmağındaki yüzük
şimdi kendisine çok ağır geliyordu.
“Baban mı zorladı, seni?” dedi
yavaşça. “Onun sana evlenmemizi
söylediğini duydum... Havuz
başında!”
“Demek onu da duydun?”
“Ona bebeğimizin olmayacağını
söyleseydin.”
Adam sıkıntıyla iç çekti. “Neden
her şeyi böyle zora sokuyorsun,
Belen? Bütün yapacağın, ‘evet’
demek? Bu kadar basit! Evet de...
ve evlen benimle, neden inat
ediyorsun?”
“Bunu yapamam... Zorla olmaz!
Anla beni!”
Bora kızın inatçı yüzünü süzdü. Bu
bakış, Belen’e sadece dalgın bir
bakış olarak yansımıştı. İkisi de
duygularını göstermeyi tam
beceremiyordu.
“Benimle evlenmek istemiyorsun?
Sadece bunu anlayabiliyorum!
Neden?”
“Çünkü sen ve ben... o kadar
farklıyız ki. Ben sevmediğim veya
beni sevmeyen birisiyle
evlenemem. Anlamıyor musun,
ben annem ve babamınki gibi aşk
evliliği istiyorum.”
Bora kısık gözlerle kendisini
süzüyordu. Sonra tehditkâr bir
tavırla öne doğru eğildi. Bu kızı
kaybetmeye dayanamazdı ve
elindeki bütün kartları sonuna
kadar oynamaya hazırdı.
“Ama sevmediğin birisiyle
sevişmekte sakınca görmedin?”
dedi soğuk bir sesle.
“Lütfen... Bora lütfen!”
“Ya çocuk?”
“Sana korkulacak bir şey
olmadığını söylemiştim! Hamile
kalmam düşük bir ihtimal!”
“Ama tamamen imkânsız değil?”
Belen üzüntüyle başını eğdi.
“Bunun için benimle evlenmez
gerekmez. Bir çaresine
bakabileceğini söylemiştin?”
“Çaresi buydu zaten! Belen...
Benim için ne düşünürsen düşün,
ben sandığın kadar kötü bir adam
değilim. Seninle sevişmek aklımda
yoktu. Masumluğunu almak da!
Ama madem oldu... ben bunun
sorumluluğunu üzerime alabilirim.
Çocuk olsun veya olmasın... Bir
evlilikte sevgi o kadar önemli mi?
Tanıdığım bir sürü insan sevmeden
evlendiler.

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 19 >>