başını eğdi. Kafası karma
karışıktı. Parmağındaki yüzüğünü
inceledi dalgınca. Adamın baskısı,
inadı dayanılır gibi değildi. Ama
neden? Başını kaldırıp o kara
gözlere baktı. İçini yakan, kendisini
bir kadın gibi hissettiren o ateşli
gözlere...
“Bunu bana niye yapıyorsun
Bora?” diye yalvarırcasına sordu.
“Ben sana ne yaptım?” Bu soruyu
kaçtır soruyordu.
Bora sessizce durdu bir süre.
Yanak kasları dişlerini sıktığını
gösterecek şekilde oynadı. “Senin
bir şey yapmana gerek yok. Sen,
varlığınla bile erkekler için
tehlikelisin. Benim için tehlikelisin.
Sen kendi güzelliğinin farkında
olmayan aptal bir sarışınsın.
Hayatımı yeniden toparlayabilmem
için, senden kurtulmam lazım
ama... yapamıyorum!”
Sözleri çok ağırdı. Belli ki kendisini
de incitiyordu bu durum. Belen
üzüntüyle yine başını eğdi.
“Üzgünüm... Ben sana kötü bir şey
yapmak istemedim.” diye fısıldadı.
Bir süre sessizce durdu. “Peki,
beni... üzecek misin?” diye
çekinerek sordu neden sonra.
“Evlenirsek, beni suçlayacak
mısın? Başkalarının yanında beni
aşağılamana dayanamam... ve eğer
başkalarının yanında bana değer
veriyormuş gibi gibi
davranabilirsen?..” Nemli gözleri
genç adamı adeta öldürüyordu.
“Yapabilir misin? Sevgiliymişiz
gibi...”
Adam başını yavaşça salladı. Bu hiç
zor değildi çünkü. Hatta o kadar
kolaydı ki hemen başlayabilirdi...
Fakat karşı savunmaya geçti.
“Evet... Tabii ki aynı davranışları,
ben de senden bekliyorum. Sana
sarıldığımda kaçmamanı,
başkalarının yanında irkilmemeni
bekliyorum. Ve karı koca olunca...”
Gözleri kızın kırmızı elbisesinin
oluğundan taşan dik göğüslerine
kaydı. “Koca olarak haklarımı tam
kullanacağımı bilmeni istiyorum.
Ne dersin? Bunları yapabilir
miyiz?”
O sırada garsonlar gözüktü.
Pastaları kesilmişti ve kendileri için
bir kısmı dilimlenmiş halde geri
geldi. Garsonlar orada bulunduğu
sürece Belen bakışlarını adamdan
kaçırdı. Aslında hayatında yaşadığı
en garip yaş günüydü.
Genç adam “Evet?” diye sordu
yalnız

<< 1 ... 16 17 [18] 19 >>