ama
kocasını hatırlayınca, nedense
eskisi kadar büyük acı hissetmedi.
“Ve kırk iki yaşındasın,
Alman’sın?”
“Hayır, Türk vatandaşıyım...” diye
nazikçe düzeltti. Bundan da aslında
gurur duyuyordu. Bu sıcakkanlı
milletin bir ferdi olmak hoştu.
“Nereden biliyorsun yaşımı?”
“Biliyorum işte.”
“Söyle lütfen?”
“Doğrusu... hakkında araştırma
yaptım.”
“Neden?” Kibarca, hâlâ adamın iki
eli arasında duran elini çekmeye
çalıştı.
Deniz, etkileyici bakışlarını
Della’nın dudaklarından gözlerine
çevirdi. Elini bıraktı.
“Senin kadar güzel bir kadının,
böyle hüzünlü olması ilgimi
çekmişti.” Dedi biraz kuru bir
sesle. “Senin sürekli gülmen
gerektiğini düşündüm hep.”
“Ama biz geçen gelişinde sadece
birkaç defa karşılaştık?” derken
kadının kalbi yeniden tatlı tatlı
gümbürdemeye başlamıştı.
Adam onaylarcasına başını salladı.
Gözleri kadının boynundan, dolgun
göğüslerine kayınca, Della uzun
zaman sonra kendini yeniden dişi
gibi hissetti. Bu iki adamın da her
bakışı, kadınların içini titretecek
kadar etkileyiciydi. Şimdi kızına
hak vermek zorundaydı. Bir şey
yapmadan, dokunmadan, insan
onların yanında kendisini hem
kadınsı, hem de çaresiz
hissediyordu. Utanarak bakışını
kaçırdı.
Ön koltukta oturan Belen ise, çok
sessizdi. Gözleri yoldaydı. Arkada
annesi ile adamın fısıldamaları
geliyordu ama araba öyle iyi
tasarlanmıştı ki, tam duyamıyordu.
Kulaklarını dolduran hafif müzik,
sadece yandaki kişiyi duymaya
müsaade ediyordu. Elleri minik
beyaz çantasını sımsıkı kavramıştı.
Klima yüzünden hafifçe ürperince,
Bora uzanıp klimayı kapadı.
Müziğin sesini de biraz arttırıp
arkada kalanların kendilerini
duymalarını zorlaştırdı.
“Babam, annene kur yapıyor
galiba...” diye mırıldandı.
“O zaman inşallah annem benim
gibi hata yapmaz.” dedi Belen.
“Baban da senin gibi kendisini
tuzağa düşmüş hissetmez.” Sesi
üzüntülü ve hafif donuktu.
“Ben tuzağa mı düşmüşüm?”
Onu duyduğunu söylemek istedi
ama kararsızdı. “Bebek ihtimali
yüzünden öyle

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 19 >>