pembe uçlarında
gezindiğini fark etti. Ona daha fazla
izin verirse, adamın
duramayacağını biliyordu.
Kalçalarını kavrayan ellerin, daha
da baskıcı olduğunu hissetmişti.
Kapıya yasladığı bedenini
kurtarmaya çalıştı.
“Hayır! Dur!” diye isteksizce
yalvardı. “Şimdi gelirler ve bizi
böyle karanlıkta bulurlarsa hiç hoş
olmaz!”
Bora buğulu gözlerle kıza baktı.
Gece elbisesinin askısı kollarına
kadar sıyrılmış, belden yukarısı
çıplak kalmıştı. Yapıştırma gibi
duran dimdik göğüsleri, hâlâ
heyecanla inip kalkıyordu. Solukları
ikisinin de hızlanmıştı.
“Motele gidelim...” diye arzuyla
fısıldadı adam.
“Olmaz... Annem gelince beni
arayacaktır? Artık cep telefonum
var, unutma? Ayrıca bizi motelde
görenler ne düşünür sonra?”
Bora birkaç adım geri çekilince,
Belen askılarını isteksizce kaldırdı.
“Bir kahve içsek iyi olur her
halde?” diye mırıldandı. Adamın
yanından geçerken, durdu, parmak
uçlarında yükselip dudaklarına bir
öpücük koydu. “Özür dilerim!”
Adam cevap vermedi.
Genç kız kahveleri hazırlayıp,
aydınlık mutfakta daha da yakışıklı
duran adama verdiğinde, Bora
henüz yeni kendine gelmişti.
Dalgınca kızın her hareketini
seyrediyor, gözlerini bedeninin ve
yüzünün kıvrımlarından
ayırmıyordu. Belen ona uzak bir
yere oturdu. Adamın daha da
tahrik olmasını istemiyordu.
“Geç kalmadılar mı?” diye sordu.
“Merak etme. Babam yanında
olduğu sürece annene bir şey
olmaz.”
“Bir arasak mı?”
“Bekle biraz daha. Kocaman
insanlar. Az sonra gelirler.”
Tedirgince kıpırdanan Belen,
adamın gözlerini yine göğüslerinde
hissedince, ayağa kalktı. “Gidip
üstüme daha uygun bir şey
giyeyim bari. Sen öyle baktıkça...
kötü oluyorum. Sen de oyalanmak
için televizyon seyredebilirsin.”
Odasına aceleyle çıktığında, iyi
başlayan günün kötü devam
ettiğini, ama sonra yeniden iyiye
döndüğünü düşündü. Mutluydu.
Adamı her ne kadar zorlamış gibi
olsa da, onun karısı olacağını
düşündükçe heyecanlanıyordu.
Onun karısı olmak, yatağını ve
belki de çocuğunu

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 17 >>