kadar
istememiştim. Kendimi tutmak için
bütün gücümü harcadım. İşte,
senin bana yaptığın şey bir rekor!
Seni az kalsın çekip öpecektim.”
“Biliyorum.” dedi genç kız
utanarak. “Bunu hissettim.”
Bora’nın şaşkın kaşları havaya
kalkınca gülümsedi. “Gerçekten
hissettim. O yüzden korktum.
Geriye kaçmasaydım, yapacaktın,
değil mi?”
“Seni tanıdığımdan beri her dakika
aklımdan geçiyor. O sabah seni
öpseydim, bana karşı koyar
mıydın?”
“Elbette’” dedi Belen önce. Sonra
dürüstçe cevapladı. “Aslında... ben
de çok düşündüm bunu o sabah.
Ama ondan sonra beni zaten her
fırsatta öpüp okşadın. Beni sürekli
taciz ettin. Sana engel olmadım...
İstemedim de. Ben hiç cinsel
olarak uyarılmamıştım. Sanırım...
sanırım sana karşı koyamazdım.”
Utanmıştı ama bu adama karşı
dürüst olmaktan başka bir şey
gelmiyordu elinden. “Peki, Ya
evlenince... beni beğenmezsen?
Çekici bulmazsan?” diye sordu
merakla. “Sana verebileceğim tek
şey bedenim...”
Adam kızı uzun uzun süzdü. Bu
sorunun cevabını biliyordu ama
kıza söyleyip söylememe
konusunda kararsızdı. “Peki
kalbin? Onu elde etmek için ne
yapmalıyım?” diye fısıldadı sonra.
“Kalbim mi? Seni sevmemi mi
istiyorsun?” diye sordu hayretle.
“Zaten her şeyimi aldın? Evet,
çoğunu ben verdim ama...
kalbim?.. Neden kalbim?
Tamamen zafer kazanmak için
mi?”
“Bu ikimiz arasında bir savaş değil
Belen! Ama dediğin doğru! Beni
sevmeni de istiyorum... Ben sadece
vücudunu değil, kalbini de
istiyorum... Belki hemen şimdi
değil... Belki bir iki seneye kadar
da değil... Ama çocuklarımız
olduğunda beni de sevmeyi
öğreneceğini umuyorum...”
“Bora?” Belen şaşırmıştı. Güzel bal
rengi gözleri adamın gözlerine
kilitlenmişti. “Ben... ben ne demek
istediğini anlayamıyorum?.. Seni
sevmem için çocuklarını
doğurmama gerek yok ki?” Genç
kız yüzünde gezinen parmaklara
yasladı yanağını. Bu adamı o kadar
çok seviyordu ki, her şeyi ile ona
aitti. Bir bilseydi aslında onu ne
kadar sevdiğini...
“Belen... bugün

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 17 >>