havuzda
duydukların...”
“Lütfen... Lütfen Bora...
Yalvarırım... Zaten bu konuda çok
üzgünüm...”
“Ama hepsi o kadar değil
diyecektim!”
“Dahası da mı var? Daha kötü ne
olabilir ki?”
“Kötü mü? Belen... Ah Belen...”
Genç adam derin bir nefes aldı.
Söyleyip kurtulmalıydı. Belli ki kız
hâlâ üzülüyordu. Kendi erkekçe
gururu incinecekti ama olsun!
Onun gururunun incinmesindense,
onun kalbinin üzülmesindense
kendisininki yerlerde sürünsün
buna razıydı. Artık dayanamıyordu.
“Bora? Eğer evlilikten vazgeçmek
istiyorsan ben... ben karşı
koymam!” diye fısıldadı genç kız.
Onun yüzündeki dertli ifadeye
dayanamıyordu. Sevdiği adam için
her şeyi göze alabilirdi. Ayrılmayı
bile! Eğer o mutlu olacaksa, bunu
severek yapardı. “Başkasını
seviyorsan... bunu anlayabilirim.”
“Ben sadece bir tek kadını
seviyorum Belen!”
Genç kız acıyla başını eğdi.
Dayanabileceğini sanmıştı ama
gerçekten de çok zordu. En
azından ağlamamayı başarabilseydi
bari? Dudaklarının ucunu dişledi.
“Kim diye sormayacak mısın?”
“Ahu Hanım mı?”
“Aptal! Şimdi onun yüzünü bile
hatırlamıyorum... Nasıl onu
sevebilirim?” Biraz öfkeyle
kaşlarını çattı: “Neden bu kadar
körsün? Neden bana yaptıklarının
farkında değilsin?”
“Benim tek farkında olduğum, seni
benimle evlenmeye zorlamış
olmam...”
“Ya kalbim?”
“Ne...Ne olmuş ona?”
“Belen? Belen? Seni ne kadar
sevdiğimi görmüyor musun? Senin
için nasıl çıldırdığımı?”
Genç kız irkilmişti. Gözleri zaten
dolu doluydu. Fakat artık isyankâr
yaşlar söz dinlemiyordu. Göz pınarı
doldu önce. Gözünü kırptı. Şahane
kirpikleri ıslandı...
“Bora? Yalvarırım oynama
benimle?”
“Seni ilk gördüğüm andan beri
seviyorum ben! Bunu anla artık?
Nasıl bu kadar kör olursun?
Erkeklere yaptıkların hakkında
nasıl böylesine cahil olabilirsin? Ya
bana yaptıkların?..”
“Ben sana... ne yaptım ki?”
“İlk saniyeden itibaren kendine
âşık ettin!”
“Ya...yapmadım?” diye kekeledi
Belen.
“Aklımı başımdan aldın? Senden
başkasını düşünemez oldum?”
“Seni

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 17 >>