- meni niye sevirsen?
- sen ne vaxtsa kimise sevmisen?
- bunun menim sualımla ne elaqesi var?
- sevmisen ya yox?
- he,sevmişem..
- onda çox gözel bilirsen ki,birini sevmek üçün sebeb lazım olmur..sebeb varsa,bu sevgi sayılmır..eger bir insan sene yaxşılıq edir her veziyyetde yanında olur deye onu sevdiyini düşünürsense aldanırsan..bu sevgi deyil..belke de sevgidir..amma eşq deyil..sevgi heç bir müsbet xüsusiyyet görmediyin insana qarşı da yaranır bezen..üzüne baxmaqdan utandığın biri..sene baxmasın deye dua etdiyin biri..çünki ancaq bu zaman sen onun üzüne diqqetle baxa bilirsen..her cizgisini..gözlerini..mükemmel sıralanmış kirpiklerini..nelere gülümsediyini,en çox hansı rengi sevdiyini..en çox nelere pis olduğunu..ne vaxt esebi,ne vaxt kederli, ne vaxt xoşbext ,ne vaxt düşünceli olduğunu ezberlemeye başlayırsan..gizli gizli..qorxa qorxa.. her hüzünlü baxışının altında birinin olduğunu düşünürsen..ve bu seni deli edir..bir gün görmeyende yaranan o boşluğa,o sebebsiz yaranan esebe,o mundar yalnızlığa nifret edirsen..ve seheri gün yene onu görürsen..etrafındaki her şey yox olur..ancaq o..eşq bezen en gözel yalan olur..eşq seçim deyil mecburiyyetdir..mecbur olursan sevmeye..”men istemesem heç kesi sevmerem” deyenlere inanma..onlar sadece özünü aldadır.. indi sene bütün bu sözleri sesli şekilde deyib elinden tutmaq isteyerdim..baxdığı her yeri gözel eden o gözlerinle bir ömür boyu yaşlanmaq..heyif ki,indi sadece yere baxıb bunları içimden keçirirem..ve sen cavabımı gözleyerek üzüme baxırsan.Muellif:M.Cabbarova